Καλοκαιράκι...στο Πάπιγκο!

Σήμερα αφού τελείωσα με όλες τις δουλειές μου, αποφάσισα να φτιάξω λίγο το αρχείο με τις φωτογραφίες μου...Η αλήθεια είναι πως αυτό το αρχείο είναι τεράστιο για δύο λόγους..
Α. Τρελαίνομαι για ταξιδάκια (έχω τάσεις φυγής γενικώς!) και προσπαθώ να φεύγω όσο πιο συχνά γίνεται από την Αθήνα, την κίνηση, τις κόρνες κ.τ.λ
Β. Έχω μανία με τις φωτογραφίες και είμαι ολημερίς με την φωτογραφική ανά χείρας..

Βρήκα λοιπόν φωτό από τις καλοκαιρινές διακοπές μου.. Ένα μικρό μέρος των διακοπών μου το πέρασα στο Πάπιγκο (Ζαγοροχώρια).. Σε όσους έλεγα ότι θα πάω εκεί για λίγες μέρες με ξεφώνιζαν κανονικότατα!!
Πάαααααπιγκο?? Καλοκαιριάτικα? Και δεν θα κάνεις μπάνια δηλαδήηηηη? Και τι θα κάνεις εκεί πέρα χωρίς club, τρεις και ο κούκος θα είστε! (Έλεος, υπάρχει κάπου γραμμένο, ότι στο Πάπιγκο, και γενικά στα βουνά πρέπει να πηγαίνουμε μόνο το χειμώνα, μαζί με όλους τους υπόλοιπους και να στοιβαζόμαστε ωσάν τις σαρδέλες σε ένα τόσο δα μέρος??) Άλλωστε ήθελα να χαλαρώσω και να μην βλέπω κόσμο...

Και πήγα στο Πάπιγκο και ήταν πανέμορφα.. Είχε βέβαια κόσμο, περισσότερο από όσο περίμενα, αλλά την ηρεμία, τη χαλάρωση και τη δροσιά σε εκείνη την αυλή του παραδοσιακού Ξενώνα δεν την σύγκρινα με καμία παραλία, ειδικά μέσα στο Δεκαπενταύγουστο! Ξυπνούσες, έτρωγες το φρεσκότατο πρωινό από τα χεράκια της κυριούλας, κάτω από το άγρυπνο και επιβλητικό βλέμμα του όρους Καμήλα!

Βέβαια η ηρεμία μου δεν κράτησε και πολύ.. Και αυτό γιατί ως Έλληνες είμαστε ανικανοποίητοι και γκρινιάρηδες...Πρώτο βραδάκι στο μικρό Πάπιγκο, κάνουμε βόλτες με το φίλο μου στα πλακόστρωτα σοκάκια με σκοπό να πάμε να φάμε στο ένα και μοναδικό ταβερνάκι που έχει εκεί.. Στο δρόμο συναντάμε ένα ζευγάρι κοντά στα 35.. Μας σταματούν και μας ρωτούν: Παιδιά παίζει κανα clubaki εδώ ή κανά bar να πιούμε ποτό? Κόκκαλο εμείς.. Τους εξηγούμε πως το χωριό είναι μικροσκοπικό και δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.. Και αρχίζουν την γκρίνια τύπου - Πωπω και τι θα κάνουμε τώρα , πωπω βαριόμαστε, μα να μην έχει ούτε ένα club?? (NAI, ρε κυριούλα, έχει εδώ πιο πάνω, είναι το opening του Guzel σήμερα αλλά δεν στο λέω, έτσι για σπάσιμο!!! ΕΛΕΟΣ!!)

Συνεχίζουμε τη βόλτα και καταλήγουμε στον ξενώνα για φαγητάκι! (Το πιο τέλειο κοκκινιστό μοσχαράκι ever!!!:)) Και ενώ πίνουμε ήρεμα και χαλαρά το κρασάκι μας, βγαίνουν 3 ζευγάρια από τα δωμάτια τους και κάθονται στο διπλανό τραπέζι.. Και ξεκινάει ο όλεθρος.. Η μία από τις κοπέλες γενικώς γκρίνιαζε... Γιώργοοο, Κρυώνωωωω - βαριέμαιιιι - πότε θα φύγουμεεεεε? (Πως να μην κρυώνεις κοπελιά, στο βουνό ήρθες, που πας με το παρεό???)
Ας μην δώσω σημασία, σκέφτομαι..και συνεχίζω να πίνω το κρασάκι μου.. Αλλά όχι η κυριούλα είχε βαλθεί να μου χαλάσει το zen μου! Αρχίζει να χτυπάει το κινητό της κάθε 3 λεπτά.. Αυτή να γκαρίζει σαν κότα...ΝΑΙΙΙΙ???Έλα Τζελλάκι μουυυυυ, αχ , δεν σε ακούωωω, δεν έχω καλό σήμα εδώωωω...Κωλοχώριιιιι!!
(Κωλοχώρι και στα μούτρα σου, κλώσσα, να μην ερχόσουν αν δεν ήθελες..) Τελικά βρίσκει σήμα σε μία γωνίτσα και αρχίζει να λέει φωναχτά τον πόνο της στην κολλητή της
Αχχ, Τζελλάκι μου, άσε έχω σκυλοβαρεθεί και δεν έχει τίποτα εδώ, ούτε μαγαζιά, ούτε παραλίες..Τιιιιι?? Θα πας στην πρεμιέρα του Γονίδηηη?? Αχχ και εγώ θέλω, γαμώτο, αυτός ο Γιώργος φταίει (βλ. δύσμοιρος γκόμενος) που με έφερε στα κατσάβραχα καλοκαιριάτικα...Στη Μύκονο έπρεπε να είχαμε πάει, αλλά ήθελε ρομαντισμούς!! (Ούστ ζώο!!) Τελικά ο γκομενος της τα πήρε στο κρανίο, της τα έχωσε κανονικά και αυτή πήγε δήθεν τσαντισμένη στο δωμάτιο της..
Πάλι καλά δηλαδή, γιατί μας είχε πάρει τα αυτιά! Στείλαμε και μία κανάτα κρασί στην παρέα κέρασμα! (Στο γκόμενο πήγαινε το κέρασμα, γιατί μας απάλλαξε από την κότα του - με την γαιδουροφωνάρα!)
Κατά τ' άλλα οι μέρες στο Πάπιγκο κύλησαν πολύ όμορφα και χαλαρά και γύρισα στας Αθήνας ήρεμη και ανανεωμένη και έτοιμη να συνεχίσω τις διακοπούλες μου σε ήρεμες παραλιούλες αυτή τη φορά!!

ΥΓ. Άν πάτε ποτέ στο Πάπιγκο, περάστε και μία βόλτα από το Μεγάλο Πάπιγκο..και συγκεκριμένα από το Γλυκοπωλείο.. Έχει τα ωραιότερα γλυκά που 'εχω φάει ποτέ.. (και έχω φάει πολλάαα!) Απίθανο εκμέκ καταΐφι με παγωτό, όλα από τα χεράκια τριών γλυκύτατων κυριών που σε σκλαβώνουν με την ευγένεια και την εξυπηρέτηση τους!

Φωτογραφικές αναμνήσεις

Ο κήπος του ξενώνα

Μία παλιά πόρτα απέναντι από τον ξενώνα..
Αυτό το ξεθωριασμένο γαλάζιο σε συνδιασμό
με την πέτρα, είναι μαγευτικό..!

Η πλατεία του Μικρού Πάπιγκου

Το όρος Καμήλα

A tribute σε παλιές καλές και κακές εποχές!

Πριν περίπου δυο τρία χρονάκια βίωνα μια περίεργη κατάσταση...Όλα μου πήγαιναν στραβά και όπως είναι γνωστό ενός κακού, μύρια έπονται...
Έτσι λοιπόν αντί να κόψω τις φλέβες μου, να κλαίγομαι, να πρίζω τις φίλες μου και γενικά να είμαι μέσα στην μαύρη θλίψη αποφάσισα να το ρίξω έξω..και να τα σπάω κάθε μέρα, μα ΚΑΘΕ μέρα.. Έτσι από rockού, αποφάσισα να γίνω μπουζουξού (έτσι το λένε??) Έκανα το Posidonio δεύτερο σπίτι μου και τον επιχειρηματία ακόμη πλουσιότερο... Αυτή η περίοδος κράτησε σχεδόν 10 μήνες..
Το καθημερινό μου πρόγραμμα ήταν δουλειά μέχρι τις 9 με 10 το βράδυ, σπίτι, μπάνιο, Posidonio, ξανά σπίτι (στις 6 το πρωί και αφού είχε τελειώσει το πρόγραμμα και μας είχε πει καληνύχτα ο Νικολάκης), μπάνιο, αν προλάβαινα καμιά ώρα ύπνο και ξανά γραφείο..Για δέκα ολόκληρους μήνες..
Και για να σας προλάβω, δεν γούσταρα κανένα γκομενάκι από κει, ούτε έκοβα τις φλέβες μου για το Βέρτη, αλλά ήταν το μόνο πρόγραμμα το οποίο με έκανε να περνάω καλά - παρά τα καψουροτράγουδα του δεύτερου προγράμματος...
Είχε γίνει το στέκι μου - ακριβό στέκι - αλλά τι να κάνουμε έτσι την είχα δει τότε! Εννοείται ότι ήξερα ακόμη και τις πέτρες εκεί μέσα..Παρκαδόρους, πορτιέρηδες (γεια σου ρε Αντώνη!), σερβιτόρους, λουλουδούδες, την ορχήστρα (γαμώ τα παιδιά όλοι τους!!!), μέχρι και τις κυριούλες στις τουαλέτες...Δευτέρα και Τρίτη θυμάμαι είχαν ρεπό ήταν για μένα νεκρές μέρες...
Εννοείται ότι είχα μάθει όλο το πρόγραμμα απ' έξω ακόμη και τα αστειάκια που συχνά κάνουν on stage..
Ακόμη θυμάμαι το κλείσιμο του πρώτου προγράμματος του Νικολάκη:

Και σε αυτό το σημείο, θα σας αφήσουμε για πολύ λίγο και θα επιστρέψουμε με πολύ κέφι, πολύ γλέντι και πολύ χορό..Γι ΄αυτό μη φύγει κανείς.. Το πιο θερμό σας χειροκρότημα στην καταπληκτική ορχηστράρα μας παρακαλώ...!

Θα μου πείτε γιατί δεν πήγαινα και αλλού... Δεν ξέρω, γιατί έτσι..!Μια φορά με κάλεσαν κάτι φίλοι στο διπλανό μαγαζί και την ώρα που έφτασα στο parking (είναι κοινό το parking σε αυτά τα δύο μαγαζιά), άλλαξα γνώμη και τελικά πήγα στο κλασικό μου στέκι!!

Έτσι λοιπόν μιας και σήμερα διάβασα ή μάλλον άκουσα στο Blog Θεία Ντόνα
αυτό θυμήθηκα τα παλιά και άρχισα να ψάχνω για video από εκείνη την εποχή...

Δικά σας λοιπόν... δυστυχώς η ποιότητα σε αρκετά από αυτά δεν είναι καλή, κάποια δεν έχουν και ολόκληρα τα κομμάτια, έτσι τα βρήκα στο net, απλά ήθελα να βάλω live video από το μαγαζί, γιατί αυτά με κάνουν να αναπολώ...

Κάποια άλλη στιγμή θα ανεβάσω και τα κομμάτια ολόκληρα, όχι από live...!

Καταρχήν ξεκινώ με την τέλεια κομματάρα του Παναγιώτη Ραφαηλίδη που τραγουδούσε τότε στο Posidinio.. Λέγεται " Η Συνάντηση" και απλά είναι τρελά αγαπημένο μου!!!




Έναρξη σεζόν το 2005...



Έναρξη σεζόν 2006



Εκεί που ρίχνει βροχούλα...Σταθερά στις 1.30 π.μ.



Ποια εσύυυυυ...Στο που πατας τόσους όρκους ζωής έλιωνε και ολα τα γαρύφαλα στην πίστα!:P



Μόνο για σένα κάνω όνειρα ξανά!!



Δεν φταις εσύ...Και στα πατώματα εμείς...



Πολύ απότομα βραδιάζει...Ξανά στα πατώματα!!



Αστέεεεερι μου...Σε αυτό το σημείο, γίνεται λουλουδοπόλεμος!!



Δεν έχεις φύγει... (Ναι καλά, έχει φύγει κυρία μου, εσύ δεν το βλέπεις!!)



Δως μου λιγάκι σημασία (μόνο στα όνειρα σου κούκλαααααα!!)
ΥΓ. ¨Εχει και ένα τύπο που σχολιάζει 560 ευρώωωω!:-P



Κάποτε θα δεις...Δεν είναι live, αλλά δεν γίνεται Posidonio ανευ αυτού...



Δεν φταις εσύ...(Ούτε αυτό είναι live, αλλά επίσης είναι αναπόσπαστο κομμάτι, εκείνου του καιρού...)



Εδώ ο Νικολάκης πιάνει το μπουζούκι και εμείς απλά κάνουμε κόβουμε κι άλλο τις φλέβες, αλλά γουστάρουμε τα μάλα!!!




Όλα σ' αγαπάνε και Πως να το εξηγήσω...Είναι το κλασικό κλείσιμο...Άλλο ένα βράδυ τελείωσε...Και κλασικά μας λέει...πόσο σας αγαπώωωωω και δείχνει όλο το μαγαζί δεξιά και αριστερά...Και φυσικά τον γεμίζουμε γαρύφαλα, ωσάν επιτάφιο!

Και όπως πάρα πολύ καλά καταλάβατε κυρίες και κύριοι η βραδιά μας και απόψε έχει φτάσει στο τέλος της..Ελπίζουμε να περάσατε όσο καλά περάσαμε και εμείς...Αλλά πριν φύγετε θα ήθελα να δώσετε πιο πιο θερμό σας χειροκρότημα σε όλους αυτούς τους καταπληκτικούς ανθρώπους που δούλεψαν για να περάσετε εσείς καλά σήμερα...Θα είμαστε και πάλι εδώ αύριο, προσεκτικά σπιτάκια σας...




Και πηγαίναμε σπιτάκια μας...ή για καμιά κρέπα, ή βρώμικο..αλλά πάντα παίρναμε κουλουράκι από τον κυριούλη έξω..!

Πέρασε ο καιρός, μου πέρασε και εμένα και η μαυρίλα και το κόλλημα με αυτό το στέκι..
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον ήταν μια δικαιολογία να απασχολώ το μυαλό μου και να μην σκέφτομαι τα υπόλοιπα.. Πάντως στα υπόλοιπα μπουζουκομάγαζα σπανια πατάω, αλλά ακόμη και σήμερα δεν λέω όχι για μία επίσκεψη στο Νικολάκη!

Ελπίζω να μην σας μαύρισα την ψυχή, καμιά φορά καλό είναι και αυτό... Υπόσχομαι το επόμενο post να είναι κλασικά χιουμοριστικό...

ΥΓ. Αν ο Νικολάκης δεν είχε φύγει για περιοδείες, εκεί θα ήμουν σήμερα ΣΙΓΟΥΡΑ, αλλά στην αναβροχιά καλό είναι και το youtube...

ΥΓ.2 Όσο και να προσπάθησα εκείνο το 10μηνο και βάλε, να πείσω την φίλη μου τη Σόνια να έρθει έστω και ένα βράδυ, δεν τα κατάφερα... Όλες οι υπόλοιπες ερχονταν συχνά μέχρι που τις κόλλησα και αυτές Ποσειδωνίαση, η Σόνια τίποτα!! Αλλά στο κρατάω κυρία μου, δεν θα κατέβεις - θα κατέβεις, θα σε πάω με το ζόρι!!!:-P

Τεχνικό άρθρο για το χταπόδι

Ως πρώην φανερή καγκουρίνα (και νυν κρυφή - οι συνήθειες δεν κόβονται -) έμπαινα σε κάποια forum σχετικά με την αυτοκίνηση, τις βελτιώσεις, τις κόντρες κ.λ.π. Εκεί λοιπόν είχα παρατηρήσει πως οι περισσότεροι άντρες είχαν στο μυαλό τους (στο ποιο?? - ΟΚ, πλάκα κάνουμε μην μας περάσετε και για εμπαθείς) πως το αυτοκίνητο τους είναι προέκταση του κάτω εγκεφάλου τους και πως όλοι μα όλοι είχαν υπερ-αυτοκίνητα με τρελές ιπποδυνάμεις...
Κάποτε, (και μιλώ για λίγα χρόνια πριν) το να έχει κάποιος στην κατοχή του ένα αυτοκίνητο 200 ίππων ήταν επίτευγμα.. Πλέον τα 400 και τα 500 άλογα είναι ψωμοτύρι στο στόμα πολλών... Και επειδή κάποιοι έμεναν πάντα στα λόγια, αλλά στο δρόμο κοτούλες, μπήκα και εγώ στο forum και σε ένα τεχνικό θέμα για τα χταπόδια και τις τρελές ιπποδυνάμεις που βγάζει στα αυτοκίνητα τους έγραψα το παρακάτω πόστ!


Τεχνικό άρθρο για το χταπόδι

Επιλέγοντας ένα σωστό after market χταπόδι μπορείτε να αυξήσετε σημαντικά την ιπποδύναμη του αυτοκινήτου σας. Για να απελευθερώσετε όλη τη δύναμη του κινητήρα σας, απαιτείται η προσθήκη του κατάλληλου χειροποίητου χταποδιού.


Τι είναι όμως το χταπόδι??

Το χταπόδι είναι μαλάκιο, κεφαλόποδο με 8 πλοκάμια, δίχως καθόλου όστρακο. Στο κέντρο των πλοκαμιών υπάρχει το στόμα το οποίο φέρει σιαγόνες από κερατίνη για τον τεμαχισμό της τροφής, όπως επίσης και μασητική συσκευή (Radula). Φέρει επίσης εγκέφαλο, πολύ ανεπτυγμένο νευρικό σύστημα και πολύ ανεπτυγμένα μεγάλα μάτια πολύπλοκης δομής και η όραση τους είναι οξεία.Το κυκλοφορικό σύστημα αποτελείται από 3 καρδιές οι δυό ωθούν το αίμα στα βράγχια και η τρίτη στο υπόλοιπο σώμα. Η μεταφορά οξυγόνου εξυπηρετείται από την πρωτείνη αιμοκυανίνη η οποία περιέχει χαλκό και έχει γαλάζιο χρώμα.Κατά μήκος των πλοκαμιών,το χταπόδι φέρει μικρές βεντούζες που το βοηθούν να παγιδεύει την τροφή του,να κινείται με ευκολία σε όλων των ειδών τις υποβρύχιες επιφάνειες,αλλά και να προσελκύει μικρά όστρακα και πετραδάκια,προκειμένου να καλύψει τη φωλία (θαλάμι) του.

Διάφορα είδη χταποδιού και πόσο αυξάνουν την ιπποδύναμη μας

Χταπόδι ψητό
Αύξηση ιπποδύναμης ως 1322hp (Για αγωνιστική χρήση προτείνουμε να το συνοδεύσετε με Τσίπουρο ή ούζο ή Ρετσίνα)

Χταπόδι ξυδάτο
Αύξηση ιπποδύναμης ως 1121 hp (Για μεγιστοποίηση της ιπποδύναμης σας προτείνουμε να το συνοδεύσετε με Τσίπουρο ή ούζο ή Λευκό ξηρό οίνο)

Χταπόδι με Μακαρονάκι κοφτό
Αύξηση ιπποδύναμης ως 843hp (Για περισσότερη αντοχή στο μοτερ σας προτείνουμε να συνοδεύεται με Λευκό ξηρο οίνο ή Ροζέ ημίξηρο)

Χταπόδι κρασάτο
Αύξηση ιπποδύναμης ως 1214hp (Για περισσότερη αξιοπιστία προτείνουμε να συνοδεύεται με Λευκό ημίξηρο οίνο ή Ροζέ ημίξηρο)

πηγή: Ζαγόρι - φυσικό μεταλλικό νερό
www.tipineiskaidenmasdineis.ntoing
www.naxameenaxtapodaki.yummy
www.thelwdiakopes.twra
www.toamaksimoueinai1000aloga.naikala

Δεν ξέρω αν κάποιοι από κει έλαβαν το μήνυμα αυτού του post... Όσο μας δουλεύουν εκείνοι, θα τους δουλεύω κι εγώ... Και ψιτ, κυριούληδες, κλείστε καλά το καπό, μην σας φύγει κανα άλογο και το ψάχνετε...:-P

Πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων με θαλασσινό νερό!!:-P

Με αφορμή τα πόστ της Τανίλα και του Πατσιουρίου
θυμήθηκα ένα σκηνικό που είχε γίνει πριν από τρία καλοκαίρια, το οποίο ακόμη το θυμάμαι και γελάω!!
Αφορά ένα Β.Π αποστειρωμένο τύπο (έχω και κότερο πάμε μια βόλτα) που έτυχε ένα βράδυ να κατσικωθεί στην παρέα μου...
Το σκηνικό ξεκίνησε όταν ένα μεσημεράκι Κυριακής, όπου όλη η Αθήνα είχε στοιβαχτεί στις εξωτικές παραλίες του Ν. Αττικής.. Με την φίλη μου τη Σόνια, αποφασίσαμε να μην πάμε για μπάνιο, αλλά μια βόλτα μέχρι τα Λεγραινά για ψαράκι - γαρίδες - χταποδάκι και ουζάκια...
Σε ένα φανάρι στην παραλιακή και ενώ χάζευα από το παράθυρο βλέπω τον εν λόγω τύπο στο αυτοκίνητο του. Άρχισε τις χαιρετούρες και τελικά αποφάσισε να μας ακολουθήσει στην ταβέρνα...(Άνευ πρόσκλησης βεβαίως - βεβαίως!)
Όταν φτάσαμε και στρογγυλοκαθίσαμε αρχίσαμε να παραγγέλνουμε την Άρτα και τα Γιάννενα.. Ο τύπος δεν ήθελε - λέει - να φάει (τότε τι μας κουβαλήθηκες ρε φιλαράκι?) ισχυριζόμενος πως κάνει διατροφή διότι έπρεπε λέει να είναι σε φόρμα καθότι οδηγός σε αγωνιστικά αυτοκίνητα...
Μιας και έχω μία μανία με τα γρήγορα αυτοκίνητα (πρώην καγκουρίνα) είπα να ρωτήσω σε τι αγώνες τρέχει...Τι το ' θελα!

Ξεκίνησε ένας ατελείωτος μονόλογος.. Τρέχω στο Dustball με την Porsche μου.. Μην κοιτάς που τώρα κυκλοφορώ με το Wragler, είναι το δεύτερο αυτοκίνητο μου, την Porsche την έχω στο συνεργείο (παράλληλα μας έδειξε και μια φωτό στο κινητό του - έτσι για να πειστούμε ρε αδερφέ - Ναι οκ, και εγώ έχω φωτό στο κινητό μου από μια Lampo που πέτυχα στο δρόμο παρκαρισμένη, μπορώ να το λανσάρω ως δικό μου άνετα!!) Και συνεχίζει ακάθεκτος.. Το Wragler το έφερα Αθήνα αναγκαστικά επειδή έχω την Porsche στο συνεργείο (τρεις φορές αναφορά στην μάρκα του αυτοκινήτου μπας και ξεχάσουμε τι αμάξι έχει).. Το τζιπ το έχω έξι μήνες στο εξοχικό μου στην Αράχωβα, μιας και είμαι δεινός σκιέρ και τους άλλους έξι στο εξοχικό μου στην Μύκονο (Τι λες ρε παιδί μουυυυ).. Σε αυτό το σημείο προσπαθούσα να κρατηθώ και να μην γελάσω στα μούτρα του, ενώ έβλεπα τη φίλη μου να έχει ήδη σκάσει γελάκι..
Σκεφτόμουν πόσο γραφικοί μπορεί να γίνουν κάποιοι τύποι.. Αν υποθέσουμε ότι έλεγε αλήθεια, μάλλον δεν του έχει πει κανείς ότι οι πλειοψηφία των γυναικών βγάζει καντίλες με κάτι τέτοια... Παρόλα αυτά σε μία πολύ απλή ερώτηση για μία πίστα του Παρνασσού δεν είχε ιδέα... Loser!!!
Εμείς συνεχίσαμε να χλαπακιάζουμε ότι είχαμε παραγγείλει (très chic), ο τυπάκος ούτε μπουκιά και φυσικά ούτε ουζάκι μόνο φυσικό ανθρακούχο μεταλλικό νερό...( Ένεκα η διατροφή, βρε!) Επίσης αρχίσαμε και το δούλεμα, διότι τα ήθελε ο οργανισμός του, αλλά αυτός ακάθεκτος...Συνέχισε να μας απαριθμεί τα περιουσιακά του στοιχεία και το Ε9 του...
Κάποια στιγμή αφού μας είχε ζαλίσει τον έρωτα, αποφασίσαμε να φύγουμε..Την ώρα που μπαίναμε στο αυτοκίνητο είπε την θανατηφόρα ατάκα.." Κορίτσια, γιατί δεν έρχεστε μια βόλτα στο εξοχικό μου στο Λαγονήσι για μπάνιο, έχω και πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων με θαλασσινό νερό" για να πάρει την απάλευτη απάντηση " Αχ, με θαλασσινό νερό ε?? Ε, αν ήταν με χλώριο θα ερχόμασταν".
Σίιιιιιιιιιιγουρα!:-P


Αφιερωμένο στη φιλενάδα μου τη Σόνια, έτσι για να θυμηθεί λίγο τα παλιά!:-)

Πόσο γκα- γκα είναι ο κόσμος???Πόσο?

Τον τελευταίο καιρό έχω χαλαρά ωράρια (Yuppiiiii), όπερ και σημαίνει ότι έχω τη δυνατότητα να ξυπνώ λίγο πιο αργά (λίγο όμως όχι κατευθείαν για μεσημεριανό φαγητό!)
Αυτό θα συνέβαινε όμως σε μία ιδανική ζωή όπου δεν θα υπήρχαν σταθερά τηλέφωνα! Για να εξηγούμαι στο σπίτι υπάρχει σταθερό τηλέφωνο, μόνο για τις ανάγκες του internet..Δεν έχω δώσει σε κανένα τον αριθμό μου - ούτε καν στους γονείς μου...Όποιος θέλει ας με βρίσκει στο κινητό, το οποίο όταν κοιμάμαι το βάζω στην αθόρυβη λειτουργία, την οποία ευγενικότατα έχω ονομάσει ΣΚΑΣΜΟΣ!
Ζώντας άλλη μια φορά τις επιδράσεις του ανάδρομου Ερμή και της μάνας του στο ζώδιο μου, ανακάλυψα πως ο τηλεφωνικός αριθμός που μου έδωσαν στο νέο μου σπίτι ανήκε σε μία εταιρία Software στο παρελθόν, την οποία ας πούμε ότι την λένε Cloudhard! (:P :P)
Πως το ανακάλυψα..Διαβάστε και θα καταλάβετε..
Ξημερώνει Δευτέρα και βρίσκομαι στο έκτο όνειρο και ξαφνικά ακούω το ένα ενοχλητικό κουδούνισμα.. Ντριιιιιιν..Κοιτάζω το κινητό μου - όχι δεν είναι αυτό - και βλέπω πως η ώρα είναι 07.15! Σέρνομαι μέχρι το σαλόνι για να ανακαλύψω πως χτυπάει το σταθερό. Το σηκώνω μέσα στα νεύρα και την περιέργεια μιας και δεν είχα δώσει κάπου τον αριθμό μου...Ακολουθεί ο διάλογος (όπου Ο: εγώ και Ν: o - Να σου καεί το DVD - συνομιλητής μου)

Ο: Παρακαλώ? (Βασικά άλλο ήθελα να πω, αλλά ας όψεται η ανατροφή μου, τα γαλλικά και το πιάνο!)
Ν: Ναι Cloudhard εκεί?
Ο: Λάθος κάνετε!
Ν: Αφού εγώ εκεί πήρα
Ο: Σας είπα κάνετε λάθος, εδώ δεν είναι εταιρία, είναι σπίτι (Ηλίθια)
Ν: Ναι αλλά εμένα μου έχει χαλάσει το λογισμικό μου και θέλω να μου το φτιάξετε!
Ο: Αφού σας είπα κυρία μου, ότι εδώ είναι ΣΠΙΤΙ, κάνετε λάθος
Ν: Καλά ντε! (Εγώ φταίω που δεν την στόλισα από την αρχή!)
Ο: Καλάμια (και της το κλείνω στα μούτρα)
Ξαναπάω στο κρεβάτι μου και κλείνω τα μάτια μου, ώσπου ΝΤΡΙΝΝΝΝΝ...Δεν πίστευα στα αυτιά μου...

Ξανασέρνομαι στο σαλόνι, ξανασηκώνω το τηλέφωνο και ακολουθεί ο διάλογος:
Ο: Παρακαλώ?
Ν: Ναι Cloudhard εκεί?
Ο: Λάθος κάνετε!
Ν: Αφού εγώ εκεί πήρα
(Σε αυτό το σημείο σκέφτομαι ότι κάπου το έχω ξαναζήσει αυτό - τρελό Déjà vu)
O: Κυρία μου σας είπα και στο προηγούμενο τηλεφώνημα ότι κάνετε λάθος
N: Εγώ πήρα 210 1234567
O: Κοιτάξτε αυτό το τηλέφωνο ανήκει πλέον σε μένα οπότε σας παρακαλώ μην τηλεφωνήσετε κι άλλη φορά είναι και 7 το πρωί έλεος!
Ν: A, κατάλαβα από αυτές τις τεμπέλες που κοιμούνται όλη μέρα είσαι και του λόγου σου (Εχω μείνει με το στόμα ανοιχτό!!!)
O: Λογαριασμό θα σας δώσω?
Ν: Kι εμένα που μου έχει χαλάσει το Software?
O: Τουτ..Τουτ..Τουτ..( Ε, ναι το έκλεισα, είμαι γαιδούρα!)

Μου έχει φύγει όλη η διάθεση για ύπνο πλέον και πάω να φτιάξω καφέ..ώσπου ΝΤΡΙΙΙΙΝ
Ακολουθεί ο διάλογος:
Ο: Παρακαλώ? (Σχεδόν ουρλιάζοντας)
Ν: Γιατί μου κλείσατε το τηλέφωνο, εγώ τι να κάνω με το Software?
Ο: Κυρία μου, μου κάνετε πλάκα έτσι? Δεν μπορεί κάποιος σας έβαλε..!
Ν: Όχι σας λέω, έχω πρόβλημα με το software και θέλω να μιλήσω με το service!
Ο:Ελληνικά σας μιλάω τόση ΩΡΑ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΤΑΙΡΙΑ HARDCLOUD ΕΔΩ! Προφανώς έχουν αλλάξει τηλέφωνο!!!Τουτ τουτ τουτ!!
Και το έβγαλα από την πρίζα!

Κατά την διάρκεια της ημέρας έλαβα κι άλλα τηλεφωνήματα που ζητούσαν την συγκεκριμένη εταιρία, η οποία προφανώς ενώ έχει αλλάξει αριθμό, δεν το έχει επικοινωνήσει στους πελάτες της... Σκέφτηκα να πάρω και να τους κράξω, αντ' αυτού πήρα στον πάροχο μου, και ενημέρωσα για το πρόβλημα.. Σκασίλα τους μεγάλη και δέκα παπαγάλοι! Άν ήθελα λέει μπορούσα να αλλάξω αριθμό, αλλά η διαδικασία περιείχε τόση γραφειοκρατεία και αναμονή που ούτε το χίλια πρόπερσι δεν θα γινόταν...
Οπότε αποφάσισα να το αφήσω ως έχει...Μέχρι και σήμερα συχνά πυκνά παίρνουν τηλέφωνο και ζητούν την εν λόγω εταιρία... Νας σας καεί το DVD ρεεεεε...Και ο φούρνος μικροκυμάτων!

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται - Κίτρινη φυλή

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λένε κάποιοι και μάλλον έχουν δίκιο...Ακούω το ξυπνητήρι να χτυπά σαν δαιμονισμένο..Σκέφτομαι ότι μπορώ να πατήσω παύση και να λιώσω κανα τεταρτάκι ακόμη μιας και είχα φροντίσει να το βάλω να χτυπήσει 15 λεπτά νωρίτερα...
Βλέποντας όμως ότι η ώρα ήταν 08.45 και όχι 07.45 πετάχτηκα λες και με είχε χτυπήσει ρεύμα...Όχι μόνο δεν το είχα βάλει νωρίτερα, αλλά κατά λάθος το είχα ενεργοποιήσει να χτυπήσει μια ώρα αργότερα...
Ντύνομαι, βάφομαι και ετοιμάζομαι σε χρόνο dt, καπνίζοντας παράλληλα και ένα τσιγάρο από το άγχος... Χωρίς καφέ και με τα νεύρα κοτσίδες βγαίνω για να πάρω ταξί, διότι στην Ευελπίδων δεν υπάρχει περίπτωση να πας με αυτοκίνητο, εκτός και αν έχεις κατεβάσει καμιά δεκαριά λεξοτανιλ...
Η ώρα είναι ήδη 09.00 και στις 09.15 θα έπρεπε θεωρητικά να βρίσκομαι στην Ευελπίδων...Ναι καλά!!!
Στέκομαι στον κεντρικό δρόμο, και σταματάω όποιο ταξί περνάει..Φυσικά αν ο φίλτατος τάριφ, δεν γουστάρει το σημείο που πηγαίνεις περιμένεις εκεί μέχρι τον αιώνα τον άπαντα!
Ως εκ θαύματος ένα κυριούλης σταματά και μου λέει να μπω..Αλλά όοοοοχι...Δίπλα μου στέκεται ένας ηλικιωμένος ο οποίος με σπρώχνει, μπαίνει μέσα στο ταξί που είχα σταματήσει ΕΓΩ, λέγοντας κάτι κουλά τύπου, εγώ περιμένω πιο πολύ ώρα μαντάμ (μανταμ και στα μουτρα σου ρε 28 χρονών κοπέλα είμαι!) και είμαι και μεγάλος άνθρωπος (Σέβομαι τα χρόνια σου και την παιδεία μου ρε αλλιώς θα σε στόλιζα) Σε άλλη ανάρτηση θα ασχοληθώ και με αυτή την φυλή!
Η ώρα περνούσε, είχα ήδη καθυστερήσει..Τελικά κατάφερα να βρω ένα ελεύθερο ταξί..Μπαίνω μέσα..Ο φίλτατος τάριφ, μεσήλικος με γκρι - άσπρο μαλλί ανακατεμένο, χρυσή αλυσίδα στο χέρι και Καρρά στη διαπασών στο cd player...
Ευελπίδων του λέω και ξεκινά..
Μετά από τρία λεπτά ξεκινά την κλασική και αδιάκριτη ανάκριση..Γιατί τέτοια μούτρα ρε κοπελιά? Ποιος σε πείραξε? Αχ εσείς οι νεολαία όλο τουπέ...
Όχι κύριε απαντώ ευγενικότατα, απλά έχω καθυστηρήσει και βιάζομαι..Τι ήθελα και το είπα...Κάθε 5 λεπτά σταματούσε για να βάλει κι άλλους επιβάτες και κατά προτίμηση γυναίκες (νεαρής ηλικίας διότι όταν σήκωσε το χέρι μια μεσήλικη κυρία ντυμένη με τα ρούχα του ερυθρού σταυρού έφτυσε τον κόρφο του και είπε, ουυυ μωρή λινάτσα ή μπαλότσα δεν θυμάμαι - στους αντρες δεν έκανε καν τον κόπο να δει που πάνε και αν βολεύει...
Αφού μας στρίμωξε σαν παστές σαρδέλες έκανε απόπειρα να βάλει κι άλλη μια επιβάτη...Ε, εκεί δεν άντεξα και του είπα: "Συγνώμη κύριε αλλά αν ήθελα να στριμωχτώ και να σταματώ κάθε τρεις και λίγο θα έπαιρνα λεωφορείο" για να εκλάβω την ευγενέστατη απάντηση ότι μάλλον δεν κοιμήθηκα καλά το βράδυ...Του κατεβάζεις κανά καντήλι μετά??
Επιτέλους έφτασα στον προορισμό μου με 45 λεπτά καθυστέρηση, έχοντας ακούσει τα άπαντα του Καρρά και του Μάκη (βλ. Χριστοδουλόπουλος) και τον ταρίφα να καπνίζει με κλειστά τζάμια (από σαρδέλα παστή πήρα προαγωγή σε ρέγγα καπνιστή) και να κοιτάζει τα μπούτια της διπλανής του...
Πόσα στραβά να αντέξει κανείς σε ένα μόνο πρωινό??