Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Ελλάς το μεγαλείο σου - Άρτος και θεάματα!

Σήμερα το πρωι σηκώθηκα και είχα διάθεση να πάω να δω την παρέλαση στην περιοχή που μένω τα τελευταία δύο χρόνια... Δεν έχει τύχει να δω άλλη φορά την παρέλαση εδώ, διότι πάντα με παίρνει ο ύπνος και ξυπνάω μεσημέρι (εμότικον ντροπής - με κόκκινα μάγουλα!)
Κατάφερα να σηκωθώ και να σούρω τον αγουροξυπνημένο φίλο μου μέχρι την πλατεία - ο οποίος χασμουριόταν συνέχεια και έκανε και στάση στα "Αστεροδολλάρια" για τοστάκι..

Και να ' μαστε στην πλατεία, ευτυχώς η παρέλαση δεν είχε τελειώσει ακόμη.. Το ευτυχώς βέβαια το αναθεωρώ γιατί αυτά που είδα με έκαναν και έφριξα..

Με τι έφριξα?? Μα με την αμφίεση των αγοριών και κυρίως των κοριτσιών του Λυκείου.. Τα αγόρια με σκισμένα τζιν, πουκάμισα απέξω από το παντελόνι και γυαλιά ηλίου, λες και πήγαιναν για καφέ - περπάτημα τύπου βαριέμαι που ζω, άντε θα τελειώσει ποτέ αυτή η διαδρομή και χαχανητά ανευ προηγουμένου...

Οι κοπέλες δε, απογοήτευση για να μην πω ντροπή.. Δεν φαντάζεστε τι είδαν τα ματάκια μου.. Δερμάτινες μίνι (πιο μίνι δεν γίνεται ειλικρινά!!!) φούστες, δεκάποντες peep toe γόβες που δεν μπορούσαν καν να περπατήσουν, πουκάμισα μεσάτα που εβγαινε ΟΛΗ η κοιλιά έξω και όλο το στήθος φυσικά, μακιγιάζ πίστας, κόκκινα κραγιόν και δεν συμμαζεύεται... Από συμπεριφορά δε, απαράδεκτες.. Η μία έστελνε φιλάκια στο γκόμενο που την κοιτούσε περήφανος, η άλλη έπαιρνε πόζες με το σήμα της νίκης σε φίλες της που την έβγαζαν φωτογραφίες, μια άλλη περπατούσε ωσάν τη γαζέλα στα catwalk της μόδας, μια άλλη μασούσε τσίχλα και με το χέρι της έκανε σχέδια, τι να πρωτοθυμηθώ και τι να ξεχάσω...

Ειλικρινά θύμωσα πολύ..Εκεί έχει φτάσει η κατάντια? Καλά οι γονείς δεν βλέπουν τα παιδιά τους πως φεύγουν από το σπίτι ντυμένα να πάνε να κάνουν παρέλαση? Οι καθηγητές δεν τα βλέπουν? Πως επιτρέπουν αυτην την ξεφτίλα!???
Και για να μην παρεξηγηθώ δεν μιλώ για το καθημερινό ντύσιμο των παιδιών, μιλώ αυστηρά και μόνο για την εμφάνιση τους στην παρέλαση!! Διότι αν δεν απατώμαι, με δίδαξαν πως η παρέλαση γίνεται προς τιμή όλων αυτών των ανθρώπων που πολέμισαν για την ΔΙΚΗ μας ελευθερία.. Είναι αυτό το θέαμα τιμή?? Δεν ξέρω, εγώ πάντως απογοητεύτηκα...

Σας πήρα μονότερμα ε? Ενεκα η σύγχηση... Φυσικά μετά έκανα τη βόλτα μου στον ήλιο, όπου απόλαυσα στιγμές άπειρου κάλλους μεταξύ των ανθρώπων οι οποίοι μαλλιοτραβιούνταν για μία θέση στην καφετέρια, στην ταβέρνα, στο εστιατόριο διότι ΠΡΕΠΕΙ να πιουν καφέ και ΠΡΕΠΕΙ να φάνε έξω - μέρα που είναι!!

Να θυμηθώ να μην ξαναθυσιάσω τον ύπνο μου - μέρα που είναι!!!!

Σας φιλώ όλους!

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Mη με ξυπνάς απ΄ τις 6!!!

Tις τελευταίες μέρες δεν κοιμάμαι καθόλου καλά. Αυτό οφείλεται στο ότι κάποιες φορές ξενυχτώ στο λαπτοπ για δουλειές ή και χαζολόγημα και στο γεγονός οτι εκτός από κανονικό ξυπνητήρι απεκτησα και ζωντανό..Τον σκύλο μου τον Πλούτο...
Δε ξέρω τι έχει πάθει αλλά αυτές τις μέρες ξυπνά στις 06.30 ΑΚΡΙΒΩΣ και αρχίζει το κλαψούρισμα το οποίο μου διαπερνά τα τύμπανα.. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να σηκωθώ και να τον βγάλω έξω για τις ανάγκες του...

Ο φίλος μου δε - ζαμανφού - όχι απλά δεν παίρνει χαμπάρι αλλά συνεχίζει ακάθεκτος τη διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη με το intercity ροχαλητό του...! Αφού τις προάλλες ξέχασα να απενεργοποιήσω το συναγερμό (κοιμόμουν κυριολεκτικά όρθια) και αφού άνοιξα τη μπαλκονόπορτα άρχισε να χτυπά δαιμονισμένα και πάλι χαμπάρι δεν πήρε..! Καμιά μέρα θα κλέψουν όλα μας τα υπάρχοντα, εμένα, τον Πλούτο, το κρεβάτι μας και θα συνεχίσει να κοιμάται...!

Πριν μερικές μέρες μετά το αξημέρωτο ξύπνημα μετά κλαυθμών από το λατρευτό κατά τ'άλλα σκυλούνι μου, είπα να ξανά ξαπλώσω μπας και κοιμηθώ καμιά ωρίτσα ακόμη..
Την ώρα που άρχισε να με παίρνει γλυκά - γλυκά ο ύπνος ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΝ το σταθερό τηλέφωνο.. Σηκώνομαι, απαντώ και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος.. Όπου Ε, εγώ και όπου Ν, η Να σου καεί το DVD τηλεφωνήτρια

Ε: Παρακαλώ
Ν: Καλημέρα είμαι η κυρία τάδε
Ε:....
N: σας τηλεφωνώ από την εταιρία τάδε και θέλω να σας ενημερώσω ότι τώρα με την εταιρία μας δεν χρειάζεται να πληρώνετε πάγιο ΟΤΕ.
E: Δεν με ενδιαφέρει, σας ευχαριστώ (Σε αυτό το σημείο μου δίνω πολλά εύσημα για την ευγένεια μου πρωινιάτικο!)
Ν: Μα πως γίνεται να μην σας ενδιαφέρει, θέλετε να πληρώνεται πάγιο? (Με υφάκι)
Ε: Σας είπα πως δεν με ενδιαφέρει και με έχετε καλέσει και 7 το πρωί δεν έχω χρόνο και διάθεση για κουβέντα! (αρχίζω να νευριάζω!)
N: Μα είναι δυνατόν να μην σας ενδιαφέρει να γλιτώνετε αυτά τα χρήματα? (Με έντονο ύφος)
Ε: ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ!!!!! (φανερά εκνευρισμένη!)
N: Mα καλά κορόιδο είστε??
E: (σε αυτό το σημείο της πάτησα ενα καλό μπινελίκι και της το έκλεισα κατάμουτρα λέγοντας της ότι έχω κρατήσει το επώνυμο της και θα την καταγγείλω!)

Μα καλά τι τους λένε στα σεμινάρια?? Είναι δυνατόν να τηλεφωνούν τέτοια ώρα και να περιμένουν ανταπόκριση? Είναι δυνατόν να είναι τόσο πιεστικές, να μιλούν με τόση αυθάδεια και να περιμένουν να πουλήσουν το προιόν τους??

Το θυμήθηκα και συγχίστηκα πάλι... Προσοχή σε κάτι τέτοια τηλεφωνήματα διότι σήμερα διάβασα πως και με μία απλή ενημέρωση με κάποιο τρόπο διαστρεβλώνουν τη συνομιλία, σου φορτώνουν συμβόλαιο εναλλακτικής τηλεφωνίας και άντε να ξεμπλέξεις μετά..

Σας φιλώ όλους και όλες, στην επόμενη αναρτησούλα θα σας έχω φωτογραφικό αφιέρωμα από τις καλοκαιρινές διακοπούλες - ετσι για να ξεφύγουμε από το φθινοπωρινό κλίμα (που μόνο φθινοπωρινό δεν είναι, έχουμε λιώσει στη ζέστη!!!)


Fragments of life © 2008 | Coded by Randomness | Illustration by Wai | Design by betterinpink!