I am alive...and I am back

Πριν μερικές μέρες και ενω τσακίζαμε μαζί με την Ολίβια, το Μάνο και την Αθηνά, Potato twisters στα Friday's, με ρώτησε η Ολίβια..Γιατί δεν γράφεις πια στο blog σου??
Έλα ντε... Γιατί δεν γράφω? Διαβάζω πάντα τα αγαπημένα μου blogoστέκια, αλλά έπαψα να γράφω..Οχι γιατί δεν έχω χρόνο (είναι πολύ λιγότερος βέβαια αλλά οκ!), όχι γιατί δεν έχω έμπνευση.. δεν ξέρω γιατί, έτσι μια μέρα απλά το άφησα..
Θα μου πείτε γιατί δεν το έκλεισα.. Και πάλι δεν ξέρω - ίσως γιατί απλά - όπως σήμερα που θυμήθηκα την ερώτηση της Ολίβιας το ανοιξα το σπιτάκι μου και άρχισα να γράφω.. κλασικά όοοτι μου κατέβει στο κεφάλι.. (Αυτά δεν αλλάζουν..!)

Τι έχει αλλάξει λοιπόν??
- Είμαστε 4 σε αυτή την οικογένεια! (Μαμά, μπαμπάς, baby, Πλούτο!)
- Αλλάξαμε σπίτι, μετακομίσαμε σε μεγαλύτερο στην ίδια περιοχή, διότι απλά δεν χωρούσαμε και πλέον σκουντουφλούσαμε πάνω σε πράγματα (ογκώδη) του μωρού! Αυτή η ιστορία της μετακόμισης χρίζει ξεχωριστής αναρτησης, μιας και ήταν για γέλια και για κλάματα - κάθότι μετακομίσαμε όταν το μωρό μας ήταν 1,5 μηνων με καμία βοήθεια από γονείς..
Σκεφτείτε μόνο την εικόνα, ενα σπίτι γεμάτο κούτες, 7 άτομα να μαζεύουν - κουβαλάνε, ο Πλούτο ανάμεσα στα πόδια τους να κάνει χαρές και να γαυγίζει και εγώ με το μωρό στο sling να προσπαθώ να βρω έστω και ενα σημειο ήρεμο να ησυχάσει κι αυτό κι εγώ μαζί...
- Κατάλαβα πολλά και αναθεώρησα για πολλούς ανθρώπους (αυτό κι αν χρίζει ξεχωριστής ανάρτησης)
- Είδα τι σημαίνει να είσαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ευτυχισμένος και ας είσαι με 2 ώρες ύπνο
-Έχασα πολλούς παλιούς φιλους και έκανα καινούριους

Τι δεν έχει αλλάξει...
- Η τρέλα μου (είμαι ακόμη όοοοσο τρελή με θυμάστε απλά τώρα είμαι τρελή με μωρό!!!χαχαχα)
- Τα ταξίδια μας (και ναι, το να είσαι μαμα και μπαμπάς δεν σε αποτρέπει στο παραμικρό στο να κάνεις πολλά και όμορφα ταξίδια, εστω και αν είναι λίγο λιγότερα και αν θέλουν λίγη περισσότερη οργάνωση)
- Το χαμόγελο μου (τώρα απλά είναι πιοοοοο πλατύ παρά τις δυσκολίες!)

Έτσι λοιπόν, από μία μικρή ερώτηση μιας φίλης να ' μαι και πάλι εδώ!

Σας φιλώ γλυκά όλους και εύχομαι να έχουμε τις πιο όμορφες γιορτές του κόσμου!

Εμπρός καλή μου βαλίτσα...!

Κυριακή βραδάκι...
Κάθομαι στο ροζ λαπτοπάκι μου και μετά από πολύ καιρό γράφω...Πόσο μου έλειψε να γράφω..Να γράφω ασυναρτησίες, προβληματισμούς, χαρές...ό, τι μου έρχεται στο μυαλό..!

Όλο αυτό το καιρό έγιναν διάφορα - ευχάριστα και δυσάρεστα και ο χρόνος μου ήταν λιγοστός.. Κλεφτές ματιές στα μπλογκοσπιτάκια σας έριχνα (ένεκα η εξάρτηση!), αλλά που χρόνος για καταθέσεις ψυχής και σχολιασμό..!
Έκανα και κάποια ταξιδάκια αυτό τον καιρό - τις περισσότερες φορές επαγγελματικής φύσης - αλλά με ξέρετε εμένα, πετάω τη σκούφια μου για ταξίδια!

Γι' αυτό που δεν πετάω τη σκούφια μου είναι για την προετοιμασία της βαλίτσας - η οποία μάλιστα με περιμένει αυτή τη στιγμή να την γεμίσω καθότι αύριο φέυγω επίσημως για διακοπούλες...!

Και αναρωτιέμαι..Πώς θα χωρέσουν όοοολα αυτά τα πράγματα που θέλω σε μία βαλίτσα??? (θα λείψω 25 μερούλες, όσο να 'ναι χρειάζομαι αρκετά πραγματάκια!!)
Και άντε και χώρεσαν - πώς θα περάσουν την επιθεώρηση του στρατηγού? (όπου στρατηγός, ο φίλος μου ο οποίος με προειδοποίησε για χιλιοστή φορά ότι η βαλίτσα μου θα περάσει επιθεώρηση, καθότι κάθε φορά κινδυνεύει με δισκοπάθεια/ λουμπάγκο και όλα τα παρεμφερή όταν την κουβαλάει...!

Μα καλά, τόσες εφερεύσεις, τόσες ανακαλύψεις κανείς δεν σκέφτηκε να βρει μια φόρμουλα όπου η βαλίτσα θα γεμίζει μόνη της με μία μόνο προσταγή, τύπου " Εμπρός καλή μου βαλίτσα!!!" και μετά αφού γεμίζει θα μετατρέπεται αυτόματα σε τσάντα του Sport Billy?? Ζητάω πολλά?? Μπα!

Καθώς γράφω παίρνει το μάτι μου μια σαγιονάρα μου - γκουχ, πρώην σαγιονάρα μου ήθελα να πω αφού ο λατρεμένος μου Πλούτο - νυχτερίδας (6,5 μηνών αισίως) φρόντισε να της δώσει έναν τόνο ανανέωσης και να δώσει τη δική του άποψη για στυλ... κομμένο κορδόνι, μισο δαγκωμένη σόλα!!
Ο κοκερούνος μου έχει εξελιχθεί σε μεγάλο κλεφτοπραγματά..ό, τι του γυαλίσει έρχεται το κλέβει και τρέχει κάτω από το τραπέζι να προλάβει να το επεξεργαστεί...Είναι όμως αξιολάτρευτος, ειδικά όταν έρχεται και κοιμάται στην αγκαλιά μου!

Άσχετο.. Αναρωτιόμουν..Φέτος έχουν γίνει πολλοί γάμοι ή εγώ μεγάλωσα και παντρεύονται όλοι οι φίλοι μου?? (Διαλέγω την κουρτίνα Α. μιας και δηλώνω αμετανόητο δεκαεξάχρονο πιπίνι - και ας είμαι σχεδόν το διπλάσιο!)
Η αλήθεια είναι πως χαίρομαι να βλέπω τους φίλους μου να αλλάζουν τη ζωή τους, να βρίσκουν τον άνθρωπο τους και να κάνουν οικογένεια!

Πιο πολύ απ' όλους τους γάμους χάρηκα για έναν, της φίλης μου της Σόνιας...στον οποίο πολύ σοβαροί λόγοι υγείας κοντινού μου προσώπου με ανάγκασαν να μην παραστώ..ήμουν εκεί όμως νοερά, όπως και θα είμαι πάντα, μιας και το φιλαράκι μου δεν μένει πια Ελλάδα και μου λείπει...κάτι τέτοιες καλοκαιρινές βραδιές, που λιώναμε σπίτι της, ή που πέρναμε τους δρόμους με το αυτοκίνητο κάνοντας τρελά χιλιόμετρα..έτσι απλά..!
Είναι όμως πολύ ευτυχισμένη και αυτό της αξίζει και εγώ χαίρομαι - εστω και από μακριά!

Πάλι πολυλογία με έπιασε (το έχω ΚΑΙ αυτό το κουσούρι αν θυμάστε!)..
Πήγα να δοκιμάσω μήπως και πιάσει το κόλπο με το "Εμπρός καλή μου βαλίτσα" αλλά τζίφος..
Οπότε μάλλον πρέπει να την φτιάξω μόνη μου! Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα μιας και αύριο τέτοια ώρα θα τρώω σποράκια και θα χαλαρώνω..
Για φέτος προορισμός είναι τα νησιά του Αργοσαρωνικού και βλέπουμε...πολύ μου αρέσουν οι διακοπές ανευ προγράμματος..!

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους, καλά να περάσουμε και να επιστρέψουμε με κέφι, γεμάτες μπαταρίες και πολύ ζωντάνια! Και μην σκάτε αμα τελειώνει το καλοκαιράκι - υπάρχουν και οι χειμερινές διακοπούλες :)

Πολλά φιλάκια

Ροζ Βραβείο Proximidade

Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που δεν ξέρω πως να ξεκινήσω μία ανάρτηση!! Μετράω πολύ λίγο καιρό στην μπλογκόσφαιρα και ξαφνικά ανακαλύπτω πως οι " ό,τι θυμάμαι, χαίρομαι" αναρτήσεις μου, που ξεκίνησαν μία μέρα έτσι απλά, επειδή πάντα εκτόνωνα τις σκέψεις μου γράφοντας, όχι μόνο είναι αποδεκτές αλλά έγιναν οι αφορμή να πάρω και το πρώτο μου βραβείο!!

Ευχαριστώ λοιπόν μέσα από την καρδιά μου τους την Παπαρούνα, το Λάμπρο, τη Λίλα και την Αναστασία για την μεγάλη τιμή που μου έκαναν...
Πραγματικά με συγκινήσατε πάρα πολύ.. Να είστε καλά!



Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής:«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες.Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς!»

Proximidade is described as follows:'This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships. These blogs are exceedingly charming. These kind bloggers aim to find and be friends. They are not interested in prizes for self-aggrandizement! Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated. Please give more attention to these writers!'This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites. You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog.As I have to choose only eight, the Proximidade Award goes to:Καθώς έχω μόνο οκτώ να επιλέξω, απονέμω το βραβείο με τη σειρά μου στους:

- Άσπα,γιατί έχω αδυναμία στις μικρές θεές της! Α μπε μπα μπλομ!

- Τρελοτουριστάκια, έτσι γιατί μου αρέσει που είναι τόσο ερωτευμένοι και πάνε βόλτα με το κοκόρ τους!

- Βροχούλα, γιατί με ταξιδεύει με τις αναρτήσεις της

- Μαριλένα, γιατί τρελαίνομαι για το χιούμορ της, τις φωτογραφίες της Ελένης και το απίστευτο Ραφάκι

- Roadartist, ή αλλιώς καλλιτέχνιδα! Γιατί πάντα μας ενημερώνει ταξιδεύοντας μας!

- Πουαντερίτσα, γιατί είναι γλυκιά, φτιάχνει ομορφιές και έχει και μία πανέμορφη Μιλού παρέα!

- Αχτιδούλα, γιατί είναι τόσο όμορφος άνθρωπος και έχει μία αξιοζήλευτη και σπάνια οικογένεια

- 'Ελενα - Φλώρινα, γιατί εκτός του ότι αγαπώ πολύ τον τόπο της είναι ένα πολύ γλυκό κορίτσι και πολύ ζεστός άνθρωπος!

Θα ήθελα να είχα τη δυνατότητα για ακόμη μερικά βραβεία...Μέσα σε τόσο λίγο καιρό ανακάλυψα σπάνιους ανθρώπους, ζεστούς και χαμογελαστούς κι ας μην τους έχω γνωρίσει παραμόνο από τα κείμενα τους.. Είναι σαν να τους έχω μπροστά μου και να μου χαμογελούν! (Θα ήθελα να συμπεριλάβω και το Μανιταράκι, την Ξυπολητούλα, την Παπαρουνίτσα, το Λιλάκι, το Λάμπρο, την Αρτάνις, τα Παπουτσάκια της Ντόροθυ, την Κοπτοραπτού, την Κοκκινοσκουφίτσα, την Έλενα και τις συνταγές της καρδιάς της, το Σκουληκάκι, τη Σοφία,την Καλυνάμα, την Δημιουργία, τη Λένα, το Γιωρίκα, την Αναστασία και τις κούκλες της, την Αραχνούλα, το Πατσιουράκι, την Κική και τη μικρή κουζίνα της, την Μαρία Τζιρίτα, το Φαβουίνι και όοοοοολους όσους έχω στα αγαπημένα μου στέκια!)

Να είστε όλοι καλά και να μας χαρίζετε καθημερινά χαμόγελα.. Τα έχουμε ανάγκη!!

Υγ1. Επειδή είναι νεοπάκι, αν έχει κάποιος την ευγενή καλοσύνη να μου δώσει τα φώτα του σχετικά με το πως θα αναρτήσω το βραβειάκι μου στο ροζουλί μπλογκάκι μου, θα ήμουν υπόχρεη!

Υγ2. Ο μήνας έχει ήδη 23 και αρνούμαι πεισματικά να ξεστολίσω το δεντράκι μου!! Οι φίλες μου με κοροιδεύουν, ο φίλος μου δε, μου δήλωσε σήμερα κατηγορηματικά ότι αν δεν το ξεστολίσω αύριο θα το πάρει σηκωτό! Πφφ, άντρες, μα να μην καταλαβαίνουν την προχώ άποψη μου για την μοντέρνα διακόσμηση! Άλλωστε το Πάσχα αργεί... Ό, τι θυμάμαι χαίρομαι...Κλασικά!