Καλή χρονιά με πολλά ροζ χαμόγελα!! Χιονισμένες μου πιστούλες σας έρχομαιιιιι!!!

Τετάρτη βραδάκι, σε λίγο υποδεχόμαστε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, μια λίγο αλλιώτικη παραμονή για μένα φέτος..
Ανυπομονώ να δω και να ακούσω παιδικές φατσούλες με κοτσίδια και σκουφιά να μου λένε τα κάλαντα!! Και το μεσημεράκι...arrivederci!

Πριν λίγο έφυγαν από το σπίτι δύο τρελές φιλενάδες μου, η Ειρήνη και η Δάφνη που είχαν έρθει για επίσκεψη.. Τελικά πρέπει να έχουμε παιδικά απωθημένα - δεν εξηγείται αλλιώς.. Αφού λιώσαμε στον καναπέ, (σ.σ. όποιος κάθεται σε αυτό τον καναπέ δεν ξανασηκώνεται, είναι ο απόλυτος καναπές για χουχούλιασμα) κλασικά κουτσομπολέψαμε παρέα με τα χρυσά φτυάρια μας, τιμήσαμε δεόντως το φαγητό από τα χεράκια μου και κάτι σούπερ ντούπερ γλυκά με φύλλο και σοκολάτα και αρχίσαμε όοοπως πάντα τις ότι - να - 'ναι καταστάσεις! Η Ειρήνη που πάντα κουβαλάει φωτογραφική μηχανή έκανε την αρχή και σταματημό δεν είχαμε.. Κατεβάσαμε τα μουσικά όργανα του φίλου μου από τον τοίχο (ω, ναι στο σαλόνι μας εκτός των άλλων έχουμε και δύο μπάσα, μία κιθάρα, μία ηλεκτρονική drums και ένα τουμπερλέκι - μόνο το πιάνο μας λείπει και κάνουμε συναυλία άμα λάχει!!) και το παίζαμε ροκ σταρ, με ανάλογο ύφος και φυσικά μετά κουνήματος του κεφαλιού και των μαλλιών, αλά heavy metal συγκροτήματος! Ούτε παιδάκια του νηπιαγωγείου να είμασταν! Ακόμη γελάω! Βέβαια από στιγμή σε στιγμή περιμένω να στείλει την αστυνομία κάποιος αγανακτισμένος γείτονας ή το χαρτί της έξωσης κάτω από την πόρτα!

Μόλις συνειδητοποίησα ότι άλλο ξεκίνησα να γράφω και άλλα έγραψα..κλασικά!! Έλεγα λοιπόν, ότι αποφάσισα φέτος να κάνω ένα λίγο διαφορετικό ρεβεγιόν.. Δεν θα βγω έξω σε κάποιο μαγαζί να γίνω άλλη μία φορά σαρδέλα παστή, δεν θα πήξω στην κίνηση, ούτε θα παίξω χαρτιά! Θα πάω για σκι! :)))
Eπιτέλους εδέησε να χιονίσει και θα θα περάσω την παραμονή και την Πρωτοχρονιά μου σε χιονοδρομικό κέντρο κάνοντας όοοοοολη μέρα σκι! Από το καλοκαίρι περιμένω και εγώ και τα πεδιλάκια μου, οι μπότες μου, τα (ροζ) σκουφάκια μου και όλα τα παρελκόμενα να χιονίσει! Οπότε μιας και όλοι θα ξενυχτήσουν την παραμονή και θα κοιμούνται μέχρι το μεσημέρι της επόμενης η μικρή ροζ μπουμπού θα κατεβαίνει πίστες όλο χαμόγελα! Δεν συγκρίνεται με τίποτα αυτή η αίσθηση, αυτή η ομορφιά των χιονισμένων βουνών.. Σε πιάνει δέος! Και στο τέλος της ημέρας, απλά κάθεσαι μέσα σε ένα κουκλίστικο σαλέ, πίνοντας καφέ και ζεστή σοκολάτα, κουρασμένος, αλλά γεμάτος όμορφες εικόνες! Ανυπομονώωωωω!!

Εύχομαι σε όλους καλή χρονιά, και να είναι το 2009 γεμάτο υγεία, χαμόγελα και ροζ συννεφάκια! Να περάσετε πολύ πολύ όμορφα, μαζί με τους αγαπημένους σας ανθρώπους, να χαλαρώσετε, να διασκεδάσετε και πάνω απ 'όλα να χαμογελάσετε! Διότι τελευταία παρατηρώ όλο και περισσότερα σκυθρωπά και αγέλαστα πρόσωπα! Ξέρω πως υπάρχουν μεγάλα προβλήματα, δεν ζω στον κόσμο μου - και ας δείχνω το αντίθετο, όμως ένα ζεστό χαμόγελο και λίγη θετική ενέργεια είναι μία καλή αρχή για να γίνουν όλα ομορφότερα!

Να είστε όλοι καλά... I will be hitting the slopes!!!:))))))

Άλλα ντ' άλλα, της Παρασκευής το γάλα!!

Χθες βράδυ έπεσα για ύπνο αρκετά αργά... για άλλη μία μέρα.. Αυτό που μου συμβαίνει δε μπορώ να το εξηγήσω, μα ούτε μία μέρα να μην μπορώ να κοιμηθώ όπως ο φυσιολογικός κόσμος... Αν δεν πάει τέσσερις δεν κλείνει το μάτι..
Σήμερα όμως έπρεπε να σηκωθώ αρκετά νωρίς.. Χτυπούσε το ξυπνητήρι σαν δαιμονισμένο και μου έσπασε το νευρικό σύστημα...Και ήθελα να το σπάσω..Έχω σπάσει αρκετά ξυπνητήρια στο παρελθόν..Πάντα κατέληγαν στον απέναντι τοίχο.. Το πιο απίστευτο σκηνικό είχε συμβεί όταν σπούδαζα.. Μία φίλη μου, είχε τη φαεινή ιδέα να μου χαρίσει ένα ξυπνητήρι παπαγάλο, που κάθε μέρα στην προκαθορισμένη ώρα έλεγε: Wake up, wake uuuuuuup, Good Morning με μία στριγγλιστή αγριοφωνάρα.. Τι Good Morning να έχω μετά από αυτό χρυσό μου?? Τελικά μία ωραία μέρα κατέληξε και αυτό στον απέναντι τοίχο, αλλά δεν σταμάτησε...Συνέχιζε να λέει Wake up, wake uuuuuuup, Good Morning, αλλά με delay, πως ακούγονταν οι κασέτες όταν τις μασούσε το κασετόφωνο?? Έτσι ακριβώς!! Ακόμη γελάω με αυτό!
Τι έλεγα?? (Πάλι εκτός θέματος βγήκα, πολύ κακό ελάττωμα οι αναλαμπές μου!) Για το σημερινό ξύπνημα.. Το ξυπνητήρι χτυπούσε, πάω να το κλείσω και ...Αοοοοουτς! Είχα πιαστεί.. Σηκώνομαι όπως - όπως μιας και σερνόμουν ούτως ή άλλως από το ξενύχτι..και συνειδητοποιώ ότι έχει πιαστεί όλη η πλάτη μου και πονάω απίστευτα! Καλωσήρθες ψύξη! Αυτό μου έλειπε.. Μπαίνω στο ντουζ μήπως συνέλθω με ένα καυτό μπανάκι..αλλά μπααα, μάλλον δεν ήταν γραφτό.. Όχι μόνο δεν είχε καυτό νερό, αλλά ήταν πιο κρύο και από τα νερά της Πάργας τον Αύγουστο!Μπρρρρ...
Αλλάζω τροπάρι, ας πάω να φτιάξω ένα φυσικό χυμό πορτοκάλι, μήπως και με τονώσει λιγάκι, μιας και με περίμενε μία πολύωρη συνάντηση, μην κοιμηθώ στην καρέκλα (tres sic)..
Kαι να ' μαι στην κουζίνα..Διαλέγω τρία ζουμερά πορτοκάλια και ξανά Αουυυτς... Κόβω το χέρι μου.. Τι τον θέλεις κυριούλα μου τον φυσικό χυμό αφού κοιμάσαι όρθια.. Ευτυχώς το κόψιμο, αν και μεγαλούτσικο δεν ήταν βαθύ, οπότε σταμάτησε το αίμα αμέσως...
Δεν είναι η μέρα μου σήμερα, ξανασκέφτομαι, και πάω να ετοιμαστώ για να φύγω.. και άντε πάλι ΑΟΥΤΣ! Κάποιος είχε την καταπληκτική ιδέα να παρατήσει το μικρό σκαμπώ (που η θέση του είναι δίπλα από το τζάκι!) μπροστά στην πόρτα της κουζίνας! Και πάρτην κάτω την κυρία! Οκ, σήμερα κατάλαβα πως νιώθει ο Σκουντούφλης!!
Αλλά επειδή όπως έχω ξαναπεί είμαι πολύ θετικός άνθρωπος, δεν νευρίασα, ούτε έκανα μούτρα στο σκαμπώ, ούτε στο πολυαγαπημένο μου χρυσόψαρο που το άφησε εκεί, αλλά έβαλα τα γέλια - εκεί φαρδιά πλατιά στο πάτωμα!!
Πως να κρατήσεις μούτρα σε ένα τόοοοσο σούπερ χρυσόψαρο, που έφερε και τον Άγιο Βασίλη με τους Καλικάτζαρους κάποιες μέρες νωρίτερα στο σπίτι... Διότι προχθές μετά το φαγητό και ενώ πήγαινα από την κουζίνα στο σαλόνι μου λέει: Κάποιος έφερε κάτι για σένα, κάτω από το δέντρο είναι!!!
Κοιτάζω στο δέντρο και βλέπω ένα τεραστίων διαστάσεων πακέτο...Το ανοίγω και παθαίνω ΣΟΚ!! Ένα καινούριο laptop, που ήθελα τόοοοοσο πολύ, ενα ΡΟΖ - ΡΟΖ - ΡΟΖ vaio!! E, καλά δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου, χοροπηδούσα σαν πεντάχρονο παιδάκι... (Χμ, όχι ότι απέχω και πολύ από αυτή την ηλικία!)..Έχω ξετρελαθεί!! Είναι τόοοοσο τέλειο και τόσο ΡΟΖ!
Α, ξέχασα..! Ξε - αναδρόμιασε ο Ερμής και όλο του το σόι και κατάφερα τελικά χθες να πάω στην παράσταση της Δήμητρας Παπαδοπούλου, στο θέατρο Κιβωτός! Ξετρελάθηκα, μου άρεσε πάρα πολύ και γέλασα απίστευτα! Σε επόμενο ποστ θα σας γράψω αναλυτικά τις εντυπώσεις μου!
Πάλι ό, τι να ' ναι βγήκε η ανάρτηση.. Μήπως πρέπει να το κοιτάξω αυτό??
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

Ελληνική διαφήμιση?? Ευχαριστώ δεν θα πάρω!

Μια φορά και ένα καιρό ήμουν μία ροζ πιτσιρίκα, ξανθιά με κοτσίδια.. Η μικρή μπουμπού - όπως με φώναζε η μαμά μου (ακόμη έτσι με φωνάζει). Όπως και πολλοί στενοί μου φίλοι (Ακόμη θυμάμαι το σκηνικό όπου έχω πάει σε ένα καφέ να συναντήσω την παρέα μου, ως γνωστό στραβάδι δεν μπορώ να εντοπίσω που κάθονται και ξαφνικά ακούω μία αγριοφωνάρα...ΜΠΟΥΜΠΟΥΥΥΥ!! Ήταν η κολλητή μου, που είχε τη φαεινή ιδέα να με αποκαλέσει με το υποκοριστικό μου σε ένα ασφυκτικά γεμάτο café.. Φυσικά μαζί με μένα, γύρισε και όλο το μαγαζί, το οποίο αντί να αντικρύσει μία πιτσιρίκα, είδε μια ολόκληρη γαιδούρα, δύο μέτρα.. Φυσικά όλοι γελούσαν!! Ε, αφού προσέφερα στην τέρψη του κοινωνικού συνόλου, είπα να μην νευριάσω!!

Τι έλεγα.. (πως καταφέρνω πάαααντα και βγαίνω εκτός θέματος!)

Α ναι, ότι ήμουν μία ροζ πιτσιρίκα..η οποία είχε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό.. Ενώ ο φυσιολογικός κόσμος εκνευρίζεται με τις διαφημίσεις και κάνει zapping για να βρει κάποιο άλλο πρόγραμμα, εγώ έκανα zapping για να βρω διαφημίσεις... Η μαμά μου έβρισκε την ησυχία της κάθε φορά που παρακολουθούσα με θρησκευτική σχεδόν ευλάβεια τα διαφημιστικά σποτ.. Και όταν τελείωναν άρχισα τις σκανταλιές μέχρι το επόμενο διάλειμμα για διαφημίσεις... Αργότερα που μπήκαν στο προσκήνιο και τα ιδιωτικά κανάλια, ήταν η καλύτερη μου.. Διαφημίσεις – διαφημίσεις – διαφημίσεις..!

Έτσι μεγάλωσα, τελείωσα το λύκειο, έδωσα πανελλήνιες και φυσικά επέλεξα να ασχοληθώ με το marketing και τη διαφήμιση!

Είχα την τύχη να δουλέψω για αρκετά χρόνια σε μία από τις μεγάλες διαφημιστικές εταιρίες ως account manager.. Έμαθα πολλά, γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους και συνεργάστηκα με πολύ ταλαντούχους Art Director και Copywriters. Eίδα πως γεννιέται ένα σποτ, από μία ιδέα, πως μεγαλώνει και τελικά γίνεται αυτή η διαφημισοχώρα που βλεπουμε στις τηλεοράσεις μας...

Όλα καλά ως εδώ.. Όμως τελικά δεν ήταν αυτό που περίμενα, η απομυθοποίηση του λαμπερού χώρου της διαφήμισης δεν άργησε να έρθει...

Γιατί όταν είσαι account παλεύεις μεταξύ του δημιουργικού και του πελάτη...

Και μεταξύ μας οι δημιουργικοί είχαν δίκιο... Αυτό το moto - ο,τι - θέλει - ο - Πελάτης- με απογοήτευσε.. Είδα δουλειές που θα άξιζαν βραβεία να κατακερματίζονται και να τσιρκοποιούνται (δική μου λέξη - οι κειμενογράφοι σκίστε τα πτυχία σας)

Η καθημερινότητα έπαψε να είναι δημιουργική, υπήρχε τρελό άγχος, νεύρα, γκρίνιες, απίστευτα deadlines, ξενύχτια στο γραφείο και μηδαμινή προσωπική ζωή...

Οι πλειοψηφία των πελατών δεν έχει ιδέα πως δουλεύει μία διαφημιστική εταιρία.. Δεν γνωρίζουν τις διαδικασίες... Δεν φταίνε μόνο εκείνοι γι ‘ αυτό, θα έπρεπε να υπάρχει μία παράλληλη εκπαίδευση και από τις δύο πλευρές για να μπορούν να δουλέψουν αρμονικά και να βγουν στον αέρα σωστές δουλειές και όχι κάτι «τσίρκα» που βλέπω καθημερινά και μου σηκώνεται η τρίχα! Οπότε οι πελάτες μην γνωρίζοντας τη διαδικασία συνήθως απαιτούσαν:

- Θέλω ένα τρίπτυχο και το θέλω χθες (Καημένε μου, για να στηθεί ένα – έστω και απλό – έντυπο θέλει Α. Ένα σωστό και πλήρες brief Β. Την ιδέα Γ. Το δημιουργικό Δ. Το copy μπλα...μπλα δηλαδή μια μεγάλη διαδικασία...και το χθες μας τελείωσε, κυριούλη μου!)
- Μεγάλωσε μου το λογότυπο στην καταχώριση (Αναρωτιέμαι, γιατί δεν κάνουμε μία καταχώριση ΜΟΝΟ με το λογότυπο?? Ήμαρτον!)
- Δεν μου αρέσει η γραμματοσειρά (Αλί, αλί και τρισαλί! Για να την χρησιμοποίησε ο Art κάτι παραπάνω ξέρει, δεν ξύπνησε ένα πρωί και είπε αυτή τη γραμματοσειρά θα χρησιμοποιήσω!)
- Να μεγαλώσει το κείμενο (Να έχει και λαμπιόνια κιόλας? Να αναβοσβήνει μήπως?? Τι άκουγα Θεέ μου η ταλαίπωρη!)
- Είναι πολύ ακριβό (Χμ, μάλιστα – περάστε στις εκπτώσεις!)
- Και γιατί να βγάλουμε δοκίμιο και να μην τυπωθεί κατευθείαν? (γιατί τσιφουτάκο μου, αν δεν δεις την απεικόνιση του αρχείου στο δοκίμιο, μπορεί και να τυπωθεί αλλα ντάλα της Παρασκευής το γάλα! Γκέγκε?)
- Δεν μου αρέσει το slide, βάλτε άλλο (Έτσι απλά χωρίς καμία διευκρίνηση, εγώ γουστάρω να βάλω το μπαμπούλα και την παρέα του, πως σου φαίνεται??
- Τόσο μεγάλο κόστος??Ααααα, χρησιμοποιήστε royalty free.. (Γκουχ,γκουχ! Και άμα δεις το ίδιο slide σε ανταγωνιστή σου τι θα πεις μετά?)

- Μου ζήτησαν από το τάδε περιοδικό την καταχώριση σε διάσταση τάδε ξαφριμένη (ΝΑΙ, ναι το άκουσα και αυτό! Μα ξαφρισμένη!! Κρίμα και εγώ που νόμιζα ότι μόνο το μοσχαράκι ξαφρίζουν!!)

Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά κρίμα που αυτό είναι ο κανόνας, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον και βάσει των δικών μου εμπειριών..

Και για να σταματήσω την γκρίνια, παρόλο που έχω φύγει πλέον από αυτόν τον τομέα, ακόμη χαζεύω διαφημίσεις και χαίρομαι όταν βλέπω πολύ καλές δουλειές..! Χαίρομαι ακόμη περισσότερο όταν αυτές οι δουλειές βγαίνουν από παλιούς και καλούς συνεργάτες, εξαιρετικά ταλαντούχους.. Διότι η διαφήμιση είναι ένα χωριό.. και οι μετακινήσεις σε διαφημιστικές εταιρίες συχνό φαινόμενο!

Έτσι λοιπόν δείτε άλλη μία φορά την εξαιρετική κατ’ εμέ διαφήμιση της Aegean, που σάρωσε στα βραβεία Ermis φέτος, δια χειρός του Μάνου Μ., ενός πραγματικά εξαιρετικού κειμενογράφου, που είχα την τύχη να δουλέψω μαζί του στο παρελθόν!

Δείτε επίσης μια σειρά τριών έργων με τίτλο "Stoned" που κέρδισε χρυσό Ερμή πέρσι.

Αφορούσε την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και η ιδέα, αλλά και η υλοποίηση ήταν του Μάνου Λ. (λέτε να το έχει το όνομα?) ενός απίστευτου καλλιτέχνη, ο οποίος είναι Art Director και παλιός συνάδελφος!

Υπήρχαν όμως και καλές στιγμές.. Καλό κλίμα με τους συναδέλφους, γέλια, πειράγματα.. Η αλήθεια είναι πως μου έλειψαν κάποιες φατσούλες.. Και για να μην φανώ αχάριστη, έχω να πω πως πραγματικά αποκόμισα πολλά..σε όλους τους τομείς..

Αλλά ρε παιδιά ευχαριστώ δεν θα πάρω!! Προτιμώ να γυρίζω στο σπιτάκι μου νωρίς, να αράζω στο τζάκι, να μαγειρεύω που τόοοοσο γουστάρω, να βλέπω τους φίλους μου, να προλαβαίνω να ψωνίσω, να πηγαίνω θέατρο και άλλα τόοοοοσα πολλά!

Και τώρα που είπα θέατρο...Ακόμη δεν αξιώθηκα να πάω στην παράσταση της Δήμητρας Παπαδοπούλου.. Κάθε μέρα το κανονίζω και όλο και κάτι τυχαίνει και τελικά δεν τα καταφέρνω.. Μήπως να το δω ως σημάδι?? Μήπως με έχει πιάσει γκαντεμίαση? Μήπως είναι ανάδρομος πάλι ο Ερμής? Μήπως δεν γουστάρει η Δήμητρα να πάω στην παράσταση της?? Μήπως έχω πολύ φαντασία?? Ή μήπως φταίει η έλλειψη σοκολάτας? (Αχ, να είχα ένα τσουρεκάκι από τον Τερκενλή..!!)

Τελικά, άλλη μία φορά συνειδητοποιώ πως ό,τι θυμάμαι, χαίρομαι!!

Καλή εβδομάδα σε όλους!!!

Ότι θυμάμαι, χαίρομαι!!

Παρασκευή βραδάκι σήμερα και υπό Κ.Σ. (κανονικές συνθήκες) τώρα θα ήμουν στο θέατρο και θα χαχάνιζα με τις ατάκες της θεάς Δήμητρας Παπαδοπούλου.. Αλλά φαίνεται οι πλανήτες μου δεν με γουστάρουν και πολύ, αναδρόμιασε (πως λέμε περιδρόμιασε?? - εδώ η Λίτσα Πατέρα σκίζει όλα τα πτυχία της!!!) ο Ερμής, ο Δίας και οι λοιποί και είμαι σπίτι με ολίγα νευράκια, αλλά μου πέρασαν γρήγορα, καθότι περιδρόμιασα ένα ωραιότατο καταΐφι με παγωτό - ΑΠΙΘΑΝΟ!
Τι έλεγα? Α, ναι για την Δήμητρα Παπαδοπούλου! Πολύ την πάω αυτή την κυριούλα.. Την παρακολουθώ χρόνια στην τηλεόραση και στο θέατρο..
Στους Απαράδεκτους έδινε ρέστα.. Στο Σ' αγαπώ - Μ ' αγαπάς απίστευτη! Τελευταίως ακούω στο ραδιόφωνο μία διαφήμιση με αξεσουάρ.. Πρωταγωνιστές Παπαδοπούλου - Αθερίδης! Κλασικά στην κοσμάρα της.. Έχει πάει να του ψωνίσει δώρο για τα γενέθλια του.. Τελικά, σηκώνει όλο το μαγαζί για πάρτη της..
Και ακολουθεί ο εξής διάλογος: (κάπως έτσι, διότι δεν τον θυμάμαι αυτολεξί)

Δήμητρα: Αγάπη μου σου αγόρασα αυτό το κασκόλ, τον σκούφο και τα γάντια..Αχχ τι κούκλος που είσαι πολύ σου πάνε..
Θοδωρής: Ναι, ναι!
Δήμητρα: Και για μένα πήρα τρία φουλάρια, έξι τσάντες, τέσσερα ζευγάρια παπούτσια, δυο κασκόλ....Αχ, το ωραία πράγματα που έχει εδώ.
Θοδωρής: Καλά ρε Δήμητρα τι τα θέλεις όλα αυτά?
Δήμητρα: Θέλω να είμαι όμορφη, θέλω να σου αρέσω, Θοδωρή μου σαν σήμερα γεννήθηκες..
Θοδωρής: Nαι, αλλά εγώ γεννήθηκα, όχι εσύ
Δήμητρα: (Στην κοσμάρα της τραγουδάει μόνη της) Σήμερα γιορτάζει όληηηη η γη

Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα μου αρέσει πολύ αυτή η διαφήμιση.. Πολύ έξυπνο copy, πολύ φρέσκο, αστείο.. Και φυσικά άψογη επιλογή εκφωνητών!
Αχ, παλιά μου τέχνη κόσκινο!! (ΣΟΚ! Τι έγινε ρε παιδιά μου έλειψε η ενασχόληση στο advertising?? Για να σκεφτώ.. Memories mode on...Δεκατετράωρα κάθε μέρα, άγχος, πίεση, νεύρα, εκνευρισμός, deadlines, το θέλω χθες - όχι σήμερα, παράλογες απαιτήσεις...Nα μου ΛΕΙΠΕΙ το βύσσινο! Memories mode off! Mία κρισούλα ήταν και πέρασε..!Καμιά φορά χαζεύω διαφημίσεις και προσπαθώ να μαντέψω ποιος έχει γράψει το σενάριο, πως γεννήθηκε η ιδέα.. Αν είσαι καιρό σε αυτόν τον τομέα, λίγο - πολύ ξέρεις ποιους πελάτες χειρίζεται η εκάστοτε διαφημιστική όπως και το ύφος της κάθε εταιρίας και των κειμενογράφων της!
Τελοσπάντων, ελπίζω από βδομάδα να πάω να δω την παράσταση...

Α, ξέχασα!! Στόλισα δεντράκι χθες.. Όχι το περσινό, διότι είχα πάρει ένα ελατάκι (ψεύτικο φυσικά) τεραστίων διαστάσεων, αλλά δεν είχα υπολογίσει ότι στο λιτό μεν, αλλά μεγάλο δε - σαλόνι μου θα τοποθετούσαμε τόσα έπιπλα και παρελκόμενα (την Άρτα και τα Γιάννενα δηλαδή!) που τελικά δεν θα χωρούσε με τίποτα φέτος..
Έτσι σκέφτηκα μία πατέντα, έψαξα πολύ και βρήκα το ιδανικό δέντρο για το σαλόνι! Το στόλισα πολύ λιτά με χρυσές και κόκκινες μπάλες και αστέρια.. Έβαλα και λαμπάκια - στόλισα και ένα καθρέπτη και το σύνθετο..Άναψα τα λαμπάκια, έσβησα τα φώτα και έπαθα ΣΟΚ! Το αποτέλεσμα ήταν απίστευτο.. Ουτε που φανταζόμουν πόσο όμορφο θα γινόταν! Εβγαλα και φωτό με το κινητό και χάρηκα! Και τώρα ετοιμαζόμουν να την ανεβάσω - αλλά φευ!
Πριν κάποιο καιρό έκανα αναβάθμιση στο λαπτοπ και ο κολλητός - ΙΤ μου ξέχασε να μου περάσει το πρόγραμμα που περνάω φωτό από το κινητό μου στο λαπτοπ! Κλαψ! Δεν πειράζει, θα την ανεβάσω όταν εδεήσω να περάσω το προγραμματάκι!!
Καλές γιορτές και καλά στολίσματα σε όλους! (Καλά ότι θα με χτυπούσε το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα δεν το περίμενα - μέχρι πέρσι ήμουν ούτε κρύο - ούτε ζέστη!) Τελικά ότι θυμάμαι - χαίρομαι!!ΜΚΠΣ και απάλευτη που θα έλεγε και η φίλη μου - sis Ειρήνη!

Καλοκαιρινές διακοπές Part 1 Βωβούσα και Βάλια Κάλντα

Μπήκε ο Δεκέμβριος και τα Χριστούγεννα πλησιάζουν! Καλό μήνα σε όλους και καλές γιορτές να έχουμε..
Κάποιοι θα αναρωτιούνται..Μα καλά πόσο εκτός τόπου και χρόνου είναι αυτή η κουλή που μέσα στο χειμώνα αναρτά κείμενα και φωτογραφίες από το καλοκαίρι?
Είμαι λίγο στον κόσμο μου, η αλήθεια είναι.. Όμως μιας και τακτοποιώ το τεραστίων διαστάσεων φωτογραφικό υλικό μου, ταξιδεύω πίσω στο καλοκαιράκι και είπα να σας πάρω μαζί μου σε αυτό το ταξίδι...
Όπως έχω ξαναπεί δεν είμαι και πολύ φαν των συμβατικών διακοπών.. Για τη μάζα καλοκαίρι = θάλασσα και μπανάκια, για μένα όχι απαραίτητα..
Έτσι λοιπόν το καλοκαίρι που μας πέρασε είπα να επισκεπτώ το Ανατολικό Ζαγόρι και συγκεκριμένα ένα χωριό της Βάλια Κάλντα, τη Βωβούσα...
Πανέμορφο χωριό, το οποίο διασχίζεται από ένα ποταμάκι με ένα πανέμορφο πέτρινο τοξοτό γεφύρι! Στο ποτάμι μπορείς να κολυμπήσεις αν αντέχεις το κρύο νερό.. Διότι μπορεί να πήγα Αύγουστο - όμως το βραδάκι είχε 16 βαθμούς (ενώ όλη η χώρα είχε 40 βαθμούς και άνω) και χρειαζόζουν οπωσδήποτε ζακετούλα για να κάνεις βόλτα..
Το χωριό πολύ μικρό, με ελάχιστους μόνιμους κάτοικους, ένα ταβερνάκι και ένα καφενείο.. Τα απαραίτητα δηλαδή..Η πρώτη ευχάριστη ανακάλυψη μου ήταν ότι το κινητό μου δεν είχε σήμα!! Απέραντη ευτυχία!!
Όμως τιποτα δεν συγκρίνεται με το πρωινό καφεδάκι στη βεράντα, ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση.. Πολύ πράσινο, πολλά δέντρα, όλα στο πολύ..!
Την επόμενη μέρα, τα παιδιά που είχαμε πάει μαζί για τετραήμερο με ενημέρωσαν ότι η σημερινή μέρα περιελάμβανε βόλτα στη Βάλια Κάλντα, πεζοπορία και μπάνιο σε ένα εκπληκτικό σημείο.. Φόρεσα τα αθλητικά μου παπούτσια και ήμουν πανέτοιμη...
Καμιά περιγραφή όμως δεν ήταν αρκετή, μπροστά σε αυτό που αντίκρυσα...Πανέμορφη φύση, πανύψηλα δέντρα, με ολόισιους κορμούς που έφταναν και τα 30 μέτρα.. Κοιτούσα σαστισμένη και εκστασιασμένη.. Τέτοιο θέαμα δεν είχα ξαναδεί..Μετά από δύο ώρες φτάσαμε στο σημείο που θα κάναμε μπάνιο, έπρεπε να περάσουμε πρώτα όμως από το ποτάμι, που σε αυτό το σημείο έφτανε περίπου στη μέση της γάμπας... Έκανα δυο βήματα, εβαλα τα πόδια μου στο νερό και ΣΟΚ..Το νερό ήταν καταπαγωμένο.. Το θέαμα όμως που αντίκρυσα με έκανε να προχωρήσω.. Στο σημείο που ονομάζεται αρκουδόρεμα, υπάρχει ένας μικρός καταρράκτης ο οποίος πέφτει με ορμή και σχηματίζει μία φυσική πισινούλα...Απίστευτη ομορφιά...
Φτάσαμε και καθίσαμε στα βράχια.. Οι υπόλοιποι με παρότρυναν να μπω στο νερό.. Η μικρή μου βαπτηστήρα που ήταν μαζί μας (έκανε 2 ωρες πεζοπορία το θηρίο, χωρίς να πει κουβέντα - γιατί ήθελε να είναι με τη νονά, αρνούνταν πεισματικά να μείνει πίσω στο σπίτι με τη μαμά της), μόλις έβαλε το ποδαράκι της στο νερό άρχισε να τσιρίζει ...Μπρρλλλ, κλύυυυο...αλλά μετά της άρεσε και έκανε βουτιά και φυσικά επακολούθησε πιτσίλισμα με νερό προς εμένα και γελάκια..
Βούτηξα, και κόντεψα να πάθω 30 ανακοπές μαζί, αλλά ήταν υπέροχα.. Όταν συνήθιζες τη θερμοκρασία, δεν μπορούσες - δεν σου έκανε καρδιά να βγεις από το κρυστάλλινο νερό.. έμεινα πολύ ώρα μέσα εκεί δίπλα στον καταρράκτη...
Λίγο πριν αρχίζει να βραδιάζει, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.. Κουρασμένοι αλλά γεμάτοι όμορφες εικόνες, ήχους και χρώματα!
Όσοι δεν έχετε πάει, σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Δείτε και μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες...

Πέτρινο τοξοτό γεφύρι πάνω από
το ποτάμι στη Βωβούσα

Σκατζοχοιράκος πάνω στο γεφύρι

Παράθυρο στο χωριό

Βόλτα στο χωριό

Μεταλλική γέφυρα που περνά
πάνω από το ποτάμι
Μονοπάτι στη Βάλια Κάλντα

Πανύψηλα δέντρα

Απέραντη φύση

Μονοπάτι ανάμεσα στα δέντρα

Φυσικές λιμνούλες
Μικρός καταράκτης και φυσική πισινούλα
για κρύο μπανάκι