Καλοκαιράκι...στο Πάπιγκο!

Σήμερα αφού τελείωσα με όλες τις δουλειές μου, αποφάσισα να φτιάξω λίγο το αρχείο με τις φωτογραφίες μου...Η αλήθεια είναι πως αυτό το αρχείο είναι τεράστιο για δύο λόγους..
Α. Τρελαίνομαι για ταξιδάκια (έχω τάσεις φυγής γενικώς!) και προσπαθώ να φεύγω όσο πιο συχνά γίνεται από την Αθήνα, την κίνηση, τις κόρνες κ.τ.λ
Β. Έχω μανία με τις φωτογραφίες και είμαι ολημερίς με την φωτογραφική ανά χείρας..

Βρήκα λοιπόν φωτό από τις καλοκαιρινές διακοπές μου.. Ένα μικρό μέρος των διακοπών μου το πέρασα στο Πάπιγκο (Ζαγοροχώρια).. Σε όσους έλεγα ότι θα πάω εκεί για λίγες μέρες με ξεφώνιζαν κανονικότατα!!
Πάαααααπιγκο?? Καλοκαιριάτικα? Και δεν θα κάνεις μπάνια δηλαδήηηηη? Και τι θα κάνεις εκεί πέρα χωρίς club, τρεις και ο κούκος θα είστε! (Έλεος, υπάρχει κάπου γραμμένο, ότι στο Πάπιγκο, και γενικά στα βουνά πρέπει να πηγαίνουμε μόνο το χειμώνα, μαζί με όλους τους υπόλοιπους και να στοιβαζόμαστε ωσάν τις σαρδέλες σε ένα τόσο δα μέρος??) Άλλωστε ήθελα να χαλαρώσω και να μην βλέπω κόσμο...

Και πήγα στο Πάπιγκο και ήταν πανέμορφα.. Είχε βέβαια κόσμο, περισσότερο από όσο περίμενα, αλλά την ηρεμία, τη χαλάρωση και τη δροσιά σε εκείνη την αυλή του παραδοσιακού Ξενώνα δεν την σύγκρινα με καμία παραλία, ειδικά μέσα στο Δεκαπενταύγουστο! Ξυπνούσες, έτρωγες το φρεσκότατο πρωινό από τα χεράκια της κυριούλας, κάτω από το άγρυπνο και επιβλητικό βλέμμα του όρους Καμήλα!

Βέβαια η ηρεμία μου δεν κράτησε και πολύ.. Και αυτό γιατί ως Έλληνες είμαστε ανικανοποίητοι και γκρινιάρηδες...Πρώτο βραδάκι στο μικρό Πάπιγκο, κάνουμε βόλτες με το φίλο μου στα πλακόστρωτα σοκάκια με σκοπό να πάμε να φάμε στο ένα και μοναδικό ταβερνάκι που έχει εκεί.. Στο δρόμο συναντάμε ένα ζευγάρι κοντά στα 35.. Μας σταματούν και μας ρωτούν: Παιδιά παίζει κανα clubaki εδώ ή κανά bar να πιούμε ποτό? Κόκκαλο εμείς.. Τους εξηγούμε πως το χωριό είναι μικροσκοπικό και δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.. Και αρχίζουν την γκρίνια τύπου - Πωπω και τι θα κάνουμε τώρα , πωπω βαριόμαστε, μα να μην έχει ούτε ένα club?? (NAI, ρε κυριούλα, έχει εδώ πιο πάνω, είναι το opening του Guzel σήμερα αλλά δεν στο λέω, έτσι για σπάσιμο!!! ΕΛΕΟΣ!!)

Συνεχίζουμε τη βόλτα και καταλήγουμε στον ξενώνα για φαγητάκι! (Το πιο τέλειο κοκκινιστό μοσχαράκι ever!!!:)) Και ενώ πίνουμε ήρεμα και χαλαρά το κρασάκι μας, βγαίνουν 3 ζευγάρια από τα δωμάτια τους και κάθονται στο διπλανό τραπέζι.. Και ξεκινάει ο όλεθρος.. Η μία από τις κοπέλες γενικώς γκρίνιαζε... Γιώργοοο, Κρυώνωωωω - βαριέμαιιιι - πότε θα φύγουμεεεεε? (Πως να μην κρυώνεις κοπελιά, στο βουνό ήρθες, που πας με το παρεό???)
Ας μην δώσω σημασία, σκέφτομαι..και συνεχίζω να πίνω το κρασάκι μου.. Αλλά όχι η κυριούλα είχε βαλθεί να μου χαλάσει το zen μου! Αρχίζει να χτυπάει το κινητό της κάθε 3 λεπτά.. Αυτή να γκαρίζει σαν κότα...ΝΑΙΙΙΙ???Έλα Τζελλάκι μουυυυυ, αχ , δεν σε ακούωωω, δεν έχω καλό σήμα εδώωωω...Κωλοχώριιιιι!!
(Κωλοχώρι και στα μούτρα σου, κλώσσα, να μην ερχόσουν αν δεν ήθελες..) Τελικά βρίσκει σήμα σε μία γωνίτσα και αρχίζει να λέει φωναχτά τον πόνο της στην κολλητή της
Αχχ, Τζελλάκι μου, άσε έχω σκυλοβαρεθεί και δεν έχει τίποτα εδώ, ούτε μαγαζιά, ούτε παραλίες..Τιιιιι?? Θα πας στην πρεμιέρα του Γονίδηηη?? Αχχ και εγώ θέλω, γαμώτο, αυτός ο Γιώργος φταίει (βλ. δύσμοιρος γκόμενος) που με έφερε στα κατσάβραχα καλοκαιριάτικα...Στη Μύκονο έπρεπε να είχαμε πάει, αλλά ήθελε ρομαντισμούς!! (Ούστ ζώο!!) Τελικά ο γκομενος της τα πήρε στο κρανίο, της τα έχωσε κανονικά και αυτή πήγε δήθεν τσαντισμένη στο δωμάτιο της..
Πάλι καλά δηλαδή, γιατί μας είχε πάρει τα αυτιά! Στείλαμε και μία κανάτα κρασί στην παρέα κέρασμα! (Στο γκόμενο πήγαινε το κέρασμα, γιατί μας απάλλαξε από την κότα του - με την γαιδουροφωνάρα!)
Κατά τ' άλλα οι μέρες στο Πάπιγκο κύλησαν πολύ όμορφα και χαλαρά και γύρισα στας Αθήνας ήρεμη και ανανεωμένη και έτοιμη να συνεχίσω τις διακοπούλες μου σε ήρεμες παραλιούλες αυτή τη φορά!!

ΥΓ. Άν πάτε ποτέ στο Πάπιγκο, περάστε και μία βόλτα από το Μεγάλο Πάπιγκο..και συγκεκριμένα από το Γλυκοπωλείο.. Έχει τα ωραιότερα γλυκά που 'εχω φάει ποτέ.. (και έχω φάει πολλάαα!) Απίθανο εκμέκ καταΐφι με παγωτό, όλα από τα χεράκια τριών γλυκύτατων κυριών που σε σκλαβώνουν με την ευγένεια και την εξυπηρέτηση τους!

Φωτογραφικές αναμνήσεις

Ο κήπος του ξενώνα

Μία παλιά πόρτα απέναντι από τον ξενώνα..
Αυτό το ξεθωριασμένο γαλάζιο σε συνδιασμό
με την πέτρα, είναι μαγευτικό..!

Η πλατεία του Μικρού Πάπιγκου

Το όρος Καμήλα