Aνασκόπηση 2010!!

Πάει και το 2010.. Με τα καλά του και τα δύσκολα του...Το πότε πέρασε αυτός ο χρόνος, ούτε που το κατάλαβα... Σαν νεράκι.. Θα κρατήσω τα καλά και θα πω πως μου άφησε μια γλυκιά γεύση.. τα άσχημα...ξουτ από δω και να μην μας ξανάρθουν!

Πρωτοχρονιά 2010, μας βρίσκει στο σπίτι πολύ φιλικού μας, gourmet ζεύγους οι οποίοι κάθε χρόνο μας κακομαθαίνουν με τις νοστιμιές που μας ετοιμάζουν, έχει γίνει πια σχεδόν άτυπη παράδοση να μας βρίσκει εκεί ο καινούριος χρόνος...
Εγώ με το μπουγκάκι στην κοιλιά, 4 μηνών έγκυος, τσακίζοντας φράουλες και χειροποίητα σουδάκια, τα οποία βουτούσα στο φοντύ σοκολάτας και το μπουγκάκι μέσα στην κοιλιά να έχει κάνει πάρτυ από τη σοκολάτα! χαχαχα!!

Τελος του μήνα είχαμε το Β επιπέδου όπου και μάθαμε ότι είναι ΑΓΟΡΑΚΙ, μιας και είχε αποδειχθεί κρυψινο-baby και δεν μας 'εδειχνε τα προσόντα του για να καταλάβουμε το φύλο..! Πλέον τα όνειρα είχαν και χρώμα κι εγω ξεχύθηκα και άρχισα να ψωνίζω σαν τρελή λες και την επόμενη μέρα δεν θα υπήρχαν πια μαγαζιά!


Ευτυχώς είχα μία υπέροχη εγκυμοσύνη, οπότε η ζωή μου και οι ρυθμοί της δεν μπορώ να πω πως άλλαξαν.. Οι επόμενοι δυο - τρεις μήνες ήταν απλά βόλτες, ψωνια για το μπεμπέ, λίγα ταξιδάκια και πολύ αναμονή και ταυτόχρονα η κλασική αγωνία.. Θα το καταλάβω ότι γεννάω ή θα γεννήσω στο σπίτι! Η Πένυ - η μαία μου καλή της ώρα - με διαβεβαιωνε οτι δεν υπάρχει περιπτωση να μην το καταλάβω... Και πάλι εγώ δεν το πίστευα!

Και φτάνουμε στο Μάιο!! Δεν ξέρω αν σας το έχω πει αλλά δεν υπάρχει πιο μεγάλη φοβιτσιάρα από μένα.. Για να καταλάβετε κάθε μήνα οι αιμολήπτες δεινοπαθούσαν να μου πάρουν αίμα, αφού έκανα χειρότερα από πεντάχρονο, τραβούσα το χέρι μου, κλωτσούσα κτλ. Οι άνθρωποι φαντάζομαι θα σκέφτονταν που βρέθηκε στο δρόμο τους αυτή η τρελή! Χα, και δεν εχουν και αδικο εδω που τα λέμε, ΤΡΕΜΩ τις βελόνες!
Κι ενω η προσμονή είχε φτάσει στο αποκορύφωμα της άρχισαν να με πιάνουν κάααατι φοβίες.. Σκεφτόμουν αν θα αντέξω τη διαδικασία του τοκετού, αν θα τα καταφέρω, αν θα πονάει πολύ, αν θα μου βαλουν ορό...όλα αυτά που συνήθως βασανίζουν το μυαλό κάθε εγκυούλας..

Η πιθανή ημερομηνία τοκετού μου ήταν στις 27/5! Μιαμιση εβδομάδα πριν σε ένα κλασικο τσεκ απ για την πίεση, τη βρήκαμε στα ύψη.. Ο γιατρός ανησυχησε και έτσι μετα απο μία σειρά εξετασεων αποφασισε μιας και δεν ηθελε να μου κανει καισαρική- αφου ειχα καλη εγκυμοσυνη, να κλεισουμε ραντεβου για τεχνιτους πόνους στις 20/5, ημέρα Πέμπτη!

Ο μικρός μου μπούγκης όμως είχε άλλα σχέδια αφού Τετάρτη προς Πέμπτη και ενω όλα ηταν έτοιμα για το πρωινό ραντεβού - αποφάσισε να μας επισκεφτεί νωρίτερα, κι ετσι γυρω στις 2 το βρασυ ξεκίνησα για το μαιευτηριο και στις 8 το πρωι ακριβως, γεννηθηκε ο μικρός μας θησαυρός!!

Αυτή ηταν η πιο έντονη, η πιο σημαντικη και η πιο συγκινητικη στιγμή της χρονιάς και της ζωης μας ολόκληρης, τη στιγμη δε, που τον ακουμπησαν πανω μου και σταματησε να κλαιει..και απλά με κοιτουσε ΔΕΝ θα την ξεχάσω ποτέ!
Η ιστορία όμως του τοκετού χρίζει ξεχωριστής αναρτησης...

Ο επόμενος μήνας με βρίσκει με το νεογεννητάκι μου, να προσπαθω να προσαρμοστώ στα καινούρια δεδομένα και να ανταπεξέλθω στο νέο αυτό ρόλο.. Λίγο αυπνία, λίγος εκνευρισμός, λίγη αγωνία και πολύ πληρότητα και ευτυχία.. και πολλά ΜΕΓΑΛΑ χαμόγελα...

Ο Ιούλιος ήταν ο μήνας της μετακόμισης.. Στο σπίτι που μέναμε, αν και το είχαμε αγαπήσει πολύ, δεν χωρούσαμε πια.. Σκοντάφταμε συνέχεια σε πράγματα και όταν πια είχαμε αγοράσει όλα τα απαραιτητα του μωρού μόνο στο μπαλκόνι που δεν ειχαμε βγει να κοιμηθούμε μιας και παντπυ υπήρχαν πράγματα! Οπότε πήραμε την απόφαση να μετακομισουμε σε ενα μεγαλύτερο διαμέρισμα για να γινει λίγο πιο ποιοτικη η διαβιωση μας αλλα και του μικρού μας αργότερα...
Η ιστορίας της μετακόμισης πραγματικα πρεπει να αναλυθει σε μια αλλη αναρτηση διοτι ηταν για να κλαις και να γελάς μαζί...
Σκεφτείτε μόνο την εικόνα, ενα σπίτι γεμάτο κούτες, 7 άτομα να μαζεύουν - κουβαλάνε, ο Πλούτο ανάμεσα στα πόδια τους να κάνει χαρές, να γαυγίζει και να χοροπηδάει πάνω τους, και εγώ με το μπουγκακι στο sling να προσπαθώ να βρω έστω και ενα σημειο ήρεμο να ησυχάσει κι αυτό κι εγώ μαζί..

Αύγουστος, μήνας διακοπών! Με το μικρό μας πλέον 2,5 μηνών οργώσαμε όλη την Ελλάδα και διαψεύσαμε φίλους και γνωστούς οι οποίοι μας έλεγαν το κλασικό " Σιγά μην πάτε διακοπές με τόσο μικρό παιδί" και "Τώρα ξεχάστε τα ταξίδια, όταν κανεις παιδιά η ζωή τέλος"!
Και ταξίδια πήγαμε, και στο φαράγγι του Αχέροντα περπατήσαμε, μαζί με το μωρό παρακαλώ (ας ειναι καλά οι μάρσιπποι) και με σκάφος διακοπάραμε λίγες μέρες, και στα μπαράκια μας πήγαιναμε και πίναμε τα ποτάκια μας και ο μικρός μπουγκης να κοιμάται γαλήνια στο καρότσι του! Μετά από όλα αυτά λοιπόν, ας έρθει κάποιος να μου πει πως τελειωσε η ζωη, οι διακοπές και τα ταξίδια!
Οκ, μερικες φορες ηταν λιγο κουραστικο να μαζευεις οοοοολα αυτα που πρεπει να εχεις μαζι σου, ή καποιες άλλες που θα ηθελες να χαλαρωσεις το παιδι να εχει εντελως αντιθετη αποψη, αλλα εμεις περάσαμε υπέροχα!!!!!!

Σεπτεμβρης και τα κεφάλια μέσα.. Επιστροφή στην καθημερινότητα! Οι ατελείωτες κούτες του Ιουλίου καλά κρατούν και ακόμη προσπαθούμε να κάνουμε το νέο σπιτάκι να μοιάζει με σπίτι και ουχί με αποθήκη logistics!!

Toν Οκτώβρη είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε τη βάπτιση όμως μία ξαφνική ασθένεια του μπαμπά του καλού μου, μας ματαίωσε τα σχέδια.. Ευτυχως όλα πήγαν καλά και έτσι ο παππούς μας είναι υγιέστατος πια και θα ακούσει το όνομα του το Μάιο, να μαστε καλά.. Διότι ο μικρός μας θα πάρει το όνομα του και είμαι πολύ συγκινημένη γι αυτό, ειναι εκπληκτικος άνθρωπος και του αξιζει και με το παραπανω αυτη η τιμή!

Κι ερχεται ο Νοέμβρης.. Ο μικρός θησαυρός έχει μεταμορφωθεί από βρέφος σε παιδάκι.. Μπουσουλάει, βγαζει φωνούλες, τρωει φαγητακια, λέει μπαμπαμπαμπαμπα (για μαμαμαμα ουτε λόγος και μετα σου λεει οι γιοι εχουν αδυναμια στις μαμαδες...χαχαχαχα).. Δεν χρειαζεται νομιζω να αναφερω οτι απλά μας έχει πάρει τα μυαλά!!

Ο Δεκέμβριος μας βρίσκει να προετοιμαζόμαστε για τα πρώτα του Χριστούγεννα.. Πέρσι ηταν ενα σπορακι στην κοιλιά, φέτος ολόκληρο παιδακι..που βιάζεται να μεγαλώσει μιας και πλέον εκει που μπουσουλάει, τσουπ, πιανεται και σηκωνεται ορθιος και δεν θελει με τίιιιποτα να καθίσει κάτω... Εχει να πέσει κυνηγητό..!
Ετσι λοιπόν, άλλη μία παραμονή πρωτοχρονιάς, μας βρίσκει στους αγαπημένους μας φίλους, με πολύ καλό φαγητό, κουβεντούλα, παρέα και ενα μικρό μικρό ζουζουνι, αφου αλλαξει η χρονιά να κοιμάται στο καρότσι του, με ενα χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπακι του...(ναι, ναι είμαι χαζομαμά! Συνεχίζω ομως να ειμαι και τρελόγκα και αυτος ο συνδυασμος πολύ μου αρεσει!)

Είναι μετά να μην σου πάει καλά ΟΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ???

Καλή χρονια σε όλους, με υγεια πανω απο ολα και ΑΠΕΡΑΝΤΑ χαμόγελα!!!

I am alive...and I am back

Πριν μερικές μέρες και ενω τσακίζαμε μαζί με την Ολίβια, το Μάνο και την Αθηνά, Potato twisters στα Friday's, με ρώτησε η Ολίβια..Γιατί δεν γράφεις πια στο blog σου??
Έλα ντε... Γιατί δεν γράφω? Διαβάζω πάντα τα αγαπημένα μου blogoστέκια, αλλά έπαψα να γράφω..Οχι γιατί δεν έχω χρόνο (είναι πολύ λιγότερος βέβαια αλλά οκ!), όχι γιατί δεν έχω έμπνευση.. δεν ξέρω γιατί, έτσι μια μέρα απλά το άφησα..
Θα μου πείτε γιατί δεν το έκλεισα.. Και πάλι δεν ξέρω - ίσως γιατί απλά - όπως σήμερα που θυμήθηκα την ερώτηση της Ολίβιας το ανοιξα το σπιτάκι μου και άρχισα να γράφω.. κλασικά όοοτι μου κατέβει στο κεφάλι.. (Αυτά δεν αλλάζουν..!)

Τι έχει αλλάξει λοιπόν??
- Είμαστε 4 σε αυτή την οικογένεια! (Μαμά, μπαμπάς, baby, Πλούτο!)
- Αλλάξαμε σπίτι, μετακομίσαμε σε μεγαλύτερο στην ίδια περιοχή, διότι απλά δεν χωρούσαμε και πλέον σκουντουφλούσαμε πάνω σε πράγματα (ογκώδη) του μωρού! Αυτή η ιστορία της μετακόμισης χρίζει ξεχωριστής αναρτησης, μιας και ήταν για γέλια και για κλάματα - κάθότι μετακομίσαμε όταν το μωρό μας ήταν 1,5 μηνων με καμία βοήθεια από γονείς..
Σκεφτείτε μόνο την εικόνα, ενα σπίτι γεμάτο κούτες, 7 άτομα να μαζεύουν - κουβαλάνε, ο Πλούτο ανάμεσα στα πόδια τους να κάνει χαρές και να γαυγίζει και εγώ με το μωρό στο sling να προσπαθώ να βρω έστω και ενα σημειο ήρεμο να ησυχάσει κι αυτό κι εγώ μαζί...
- Κατάλαβα πολλά και αναθεώρησα για πολλούς ανθρώπους (αυτό κι αν χρίζει ξεχωριστής ανάρτησης)
- Είδα τι σημαίνει να είσαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ευτυχισμένος και ας είσαι με 2 ώρες ύπνο
-Έχασα πολλούς παλιούς φιλους και έκανα καινούριους

Τι δεν έχει αλλάξει...
- Η τρέλα μου (είμαι ακόμη όοοοσο τρελή με θυμάστε απλά τώρα είμαι τρελή με μωρό!!!χαχαχα)
- Τα ταξίδια μας (και ναι, το να είσαι μαμα και μπαμπάς δεν σε αποτρέπει στο παραμικρό στο να κάνεις πολλά και όμορφα ταξίδια, εστω και αν είναι λίγο λιγότερα και αν θέλουν λίγη περισσότερη οργάνωση)
- Το χαμόγελο μου (τώρα απλά είναι πιοοοοο πλατύ παρά τις δυσκολίες!)

Έτσι λοιπόν, από μία μικρή ερώτηση μιας φίλης να ' μαι και πάλι εδώ!

Σας φιλώ γλυκά όλους και εύχομαι να έχουμε τις πιο όμορφες γιορτές του κόσμου!

Welcome home baby!!!

Γεννηθήκαμε επιτέλους! stop
Tελικά βγήκαμε Ταύροι στο ζώδιο και ουχί δίδυμοι! stop
Είμαστε και οι δύο καλά stop
Πίνουμε γάλα πολύ ...όοοοολη μέρα stop
Κλαίμε πάρα πολύ όταν πεινάσουμε (συνέχεια δηλαδή!) stop
Κοιμόμαστε πάρα πολύ λίγο (επειδή πεινάμε συνέχεια!) stop
Το σχέδιο εξόντωσης της μαμάς πετυχε!! stop

Είμαι επισήμως μια τρελή χαζομαμά!!
Στις 20/5, μετά από αρκετές ωρίτσες ήρθε στον κόσμο ο μικρός μου (μικρός που λέει ο λόγος - 4.100 γεννήθηκε εξού και η μανία με το φαί που να χορτάσει αυτό το παιδί..!!)
Eίναι ένας μελαχρινός κούκλος με μπλε-γκρι ματούνες! (κουκουβάουυυυ!)
Θα επανέλθω με λεπτομέρειες!

Thank God It's Friday!

Μετά από μια γεμάτη τρεξιμο και δουλειές ημέρα, επιτέλους βρίσκομαι στον απίθανα βολικό καναπέ μου και ξεκουράζομαι.. Και είναι Παρασκευήηηηη!!!Τελευταία δεν κοιμάμαι καλά, μια μου πονάει η πλάτη, την άλλη δεν βολεύομαι, λίγο υπερένταση και λίγο ο Πλούτο - Νυχτερίδας που παθαίνει κάτι αναλαμπές στα άγρια χαράματα και κλαψουρίζει για να βγει βόλτα - με ύφος Βασιλάκη Καίλα στο "Λουστράκο".. Πόσο να αντέξει κανείς.. (Αν στο μεταξύ ροχαλίζει και ο καλός τους σαν τον υπερσιβιρικό)

Κατα τ ' άλλα είμαι μία χαρά, μεγαλώνουμε σιγά σιγά - αρχισε να φαίνεται και η κοιλίτσα πλέον μιας και διανύω τον 6ο μήνα, πως περνάει ο καιρός δεν έχω καταλάβει...

Χθες φυσικά ως κλασικοί Έλληνες, είπαμε να τσικνίσουμε και να καταβροχθίσουμε ένα τόνο κρεατικά.. Το αρχικό πλάνο ήταν να καλέσουμε φίλους στο σπίτι και να ψήσουμε στο τζάκι - αλλά είπαμε να το αναβάλλουμε μιας και δεν έβλεπα μπροστά μου από την νύστα και έτσι δεν θα μπορούσα να είμαι καλή οικοδέσποινα και να περιποιηθώ τους καλεσμένους μας.. Ετσι πήγαμε με φίλους σε ταβέρνα.. Εκεί με περιέλαβαν οι γυναίκες της παρέας και βάλθηκαν να μου εξιστορήσουν ότι φρικιαστικη ιστορία υπάρχει σε σχέση με τον τοκετό και τα παιδιά... Μπορείτε να μου πείτε ΓΙΑΤΙ το κάνουν όλες αυτό?? Φυσικά η κουβέντα τελείωσε λίγο άκομψα - προτιμω να είμαι ολίγον αγενής παρά να υποφέρω διοτι είμαι και ΜΕΓΙΣΤΗ φοβιτσιάρα, ακόμη και την αιμοληψία τρέμω!!

Και τώρα που είπα αιμοληψία θυμήθηκα το δράμα που πέρασα τις προάλλες όταν ο γιατρός μου με έβαλε να κάνω μια εξέταση σακχάρου προ και μετά φαγητού (2 ώρες) όπου φαγητό = 2 τεράστιες σοκολατίνες!!! Και πριν αρχίσετε να μου λέτε πόσο τυχερή είμαι να σας ενημερωσω ότι είναι ότι πιο ελλεινό μπορεί να σας συμβεί στις 9 το πρωί.. Διότι την πρώτη μισή σοκολατίνα την έφαγα σχετικά εύκολα - μετά άρχισε το ζόρι.. Ειλικρινα τέτοια αηδία και αποστροφή δεν έχω ξανανιώσει και είμαι και γλυκατζού.. Ευτυχώς τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά, όμως δεν θέλω να βλέπω ούτε ζωγραφιστό γλυκό...Μπλιάχ!

Πάντως όπως και να έχει σήμερα είναι ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΗΗΗΗΗ - αύριο θα χουρχουριάσω με τις ώωωωρες!

Και μιας και έχω ορεξούλα, βρήκα ένα πολύ ωραίο παιχνιδο - ερωτηματολόγιο στο blog της Μαρίας Τζιρίτα.. Οποιος θέλει μπορεί να το συμπληρώσει...

Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Να κάθομαι σε μια χιονισμένη πλαγιά και να αγναντεύω το απέραντο αγκαλιά με τον καλό μου...

Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Δυστυχώς το ξυπνητήρι... (δεν είμαι καθόλου πρωινός τύπος σας το έχω πει?? Ο μόνος λόγος που με κάνει να ξυπνώ εύκολα και με χαμόγελο πολύ πρωί είναι το σκι..)

Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Πριν λίγη ώρα όπου εμφανίστηκε μπροστά μου ο σκυλάκος μας με μοικάνα μαλλί - εικαστική παρέμβαση του καλού μου!

Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Το χαμόγελο

Το βασικό ελάττωμά σου;
Νοιάζομαι πρώτα για τους άλλους και μετά για μένα

Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Εξαρτάται την περίπτωση

Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Τελευταία κλαίω πολύ εύκολα (άτιμες ορμόνες)

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Με καμία

Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Όσοι στέκονται στα πόδια τους και χαμογελούν παρά τις αντιξοότητες!

Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Αρκετές μία από αυτές είναι το "Χωρίς Αντάλλαγμα"

Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Στις Άλπεις για σκι, και συγκεκριμένα σε ένα μικρό και τόσο όμορφο Ελβετικό χωριό

Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Την σταθερότητα

…Και σε μια γυναίκα;
Την ειλικρίνεια

Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Σταμάτης Σπανουδάκης

Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους?

Ανάλογα με τη διάθεση, σφυρίζω διάφορα - όμως δεν τραγουδάω διότι είμεθα και παράφωνες και επιθυμούμε τα τζάμια μας, καθώς και των γειτόνων να παραμείνουν στη θέση τους...

Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Πουλημένες!

Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Δεν έχω κάποιο αγαπημένο θαυμάζω αρκετά εργα

Το αγαπημένο σου χρώμα;
Φυσικά το ροοοοοοοοοοζ!

Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Την προσωπική και "οικογενειακή" ηρεμία στην καθημερινότητα μας

Το αγαπημένο σου ποτό;
Μαργαρίτα Φράουλα και μάλιστα frozen!!

Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Προτιμώ να μην μετανιώνω για τις επιλογές μου...

Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Τους δήθεν ανθρώπους - που νομίζουν πως είναι "κάποιοι" και έχουν και ανάλογο ύφος!

Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Να κάνω μεγάλες βόλτες με τα πόδια...

Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Τα ποντίκια, τρεεεεεεμω ακόμη και στην τηλεόραση να δω ένα..Μεγάααλο πρόβλημα

Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Προτιμώ να είμαι ειλικρινής

Ποιο είναι το μότο σου;
Να χαμογελάς πάντα!!:)

Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ...

Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πεινούν και είναι δυστυχισμένοι...

Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Σε κατάσταση "προσμονής" για το πιο όμορφο δώρο...

Σας φιλώ όλους!

*Tώρα που βλέπω τον τίτλο μήπως να χτυπήσω ένα TGI Friday's αύριο?? Τρελαίνομαι για potato twisters...Μιαμμμ!

Oh, baby, baby!

Να ' μαστε και εμείς.. Είναι βραδάκι Πέμπτης προς Παρασκευή και μπορώ να πω πως άλλη μια νύχτα έχω αυπνίες και λιώνω στο ιντερνετ - μια κοιτάζοντας τα τέλεια link που ξετρυπώνει η Oλίβια και από την άλλη κρυφοκοιτάζοντας τις web cam και τις φωτογραφίες σε χιονοδρομικά των Άλπεων... Αδιόρθωτη!

(Δεν πρόλαβα να πω ευχαριστώ στο Ολιβιάκι για το βραβειάκι που μας χάρισε τόσο απλόχερα! Το ροζ συννεφάκι σε ευχαριστεί πολύ πολύ!) Παρεμπιπτόντως η Ολίβια περιμένει το πρώτο της παιδακι και το blog της είναι ότι πιο τέλειο έχω δει... Πλήρως ενημερωμένο για όλα τα θέματα γύρω από τη μαμά και το μωρό και γεμάτο link για πρωτότυπα ρουχάκια και αξεσουάρ, μα το κυριότερο με μια αληθινή ματιά σε όλο το μεγαλείο της εγκυμοσύνης! Αξίζει να το επισκεφτείτε!

Λοιπόν, στα νέα μας... Διανύω αισίως την 23η εβδομάδα, όλα πηγαίνουν κατ' ευχήν, εκανα και την Β' επιπέδου όπου όλα ήταν τέλεια κατά το γιατρό και μας είπε κιόλας ότι κατα 95% είναι αγοράκι! Οπως καταλαβαίνετε αν ισχύει αυτό, πρόκειται να γεννηθεί ο επόμενος Σάκης Ρουβάς - το λιγότερο!
Όποιος δεν είχε καταλάβει πόσο μέγιστη ψωνάρα είμαι - φαντάζομαι πλέον το ξέρει!
Λοιπον αυτό τον καιρό έχω ακούσει απίστευτα πράγματα και δοξασίες ακόμη και από νέες κοπέλες - πράγματα ανυπόστατα τα οποία ειλικρινά απορώ πως τα πιστεύουν ακόμη...

Καταγράφω τους πιο διασκεδαστικούς μύθους που έχω ακούσει:

- Mην κάθεσαι σταυροπόδι θα μπερδευτεί ο ομφάλιος λώρος... (no comment!)
- Μην πίνεις αναψυκτικά, θα κουφαθεί το μωρό από το ανθρακικό (Εγώ θα κουφαθώ με αυτά που ακούω - τα μωράκια θα εβγαιναν όλα με κώφωση από το γουρ -γουρ που κάνουν τα εντεράκια μας όλη μέρα!!)
- Καούρες = το μωρό βγάζει μαλλιά.. (Εμένα μάλλον θα βγει με χαίτη, αυτες τις μέρες με έχουν τρελάνει οι καούρες!)
- όταν νυχτωνει δεν κανει να απλωνεις τα ρουχα του μωρου γιατι θα τα παρουν τα δαιμονια...(Απορία...Εγω που εχω στεγνωτηριο να το βαζω οταν νυχτωσει ή οχι, θα παρουν τα ρουχα τα δαιμονια???)
- Και το κορυφαίο όλων μου το είπε μια φίλη πριν τρεις μέρες.. Δεν κανει - λέει - να μασάς τσίχλα στην εγκυμοσύνη διότι το μωρό νομίζει ότι τρως και περιμένει με το στόμα ανοιχτό!!! Της φίλης της το είπε έταιρη εγκυμονούσα!!! (ΟΚ, η επιστήμη απλά σηκώνει τα χέρια ψηλά!)

Τι να πει κανείς...!
Σας φιλώ όλους γλυκά!

Νέες Αφίξεις!!:))))

Όλα ξεκίνησαν από ένα Α- μπε-μπα μπλομ! ή για να είμαι ειλικρινής από εκεί ήρθαν στην επιφάνεια!! Πείτε μου ποιος δεν θα έλιωνε στη θέα αυτής της ναζιάρας και "πονηρής" πιτσιρίκας που ακούει στο όνομα Εβίτα και είναι κορούλα της Άσπας μας και του Βασίλη!

Κάπως έτσι, νιώσαμε ότι εκτός από τον Πλούτο - Νυχτερίδα Παντοφλάνχας, το πολυαγαπημένο μας κοκεράκι, θα θέλαμε να γεμίσει το σπίτι "α μπε μπα μπλομ" με χαρούμενες φωνούλες!

Και να ' μαστε στο σήμερα, όπου αισίως διανύω την 17η εβδομάδα εγκυμοσύνης και όλα μέχρι στιγμής, έχουν πάει κατ' ευχήν και μιας και είμαι ροζ κοριτσάκι και αισιοδοξο πιστεύω πως ώς το τέλος όλα καλά θα πάνε και θα έρθει στο σπίτι ένα υγιέστατο πλασματάκι...!

Ακόμη δεν γνωρίζω αν είναι αγοράκι ή κοριτσάκι - υγιές να είναι και όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα! :) Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι είμαστε ΠΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ!
(Aν και έχουν περάσει τρισήμιση μήνες, ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει, οπότε σε επόμενες αναρτησούλες θα σας διηγηθώ τα πρώτα συναισθήματα όταν το ανακάλυψα κτλ..)

Φέτος ένεκα της κατάστασης φυσικά δεν θα πάω για σκι (αν και κόντεψα να στείλω το γιατρό μου στην εντατική με το ιδιότυπο χιούμορ μου καθότι στην τελευταία επίσκεψη διαδραματίστηκε ο παρακάτω διάλογος! ( όπου Ε = εγώ και όπου Η.Γ. = Ήρωας Γιατρός)

E: Oπότε γιατρέ μου εφόσον έκλεισα τον τρίτο μήνα και όλα είναι καλά μπορώ να κάνω και λίγη γυμναστικούλα τώρα, πέρα από το περπάτημα!
Η.Γ: Φυσικά, αρκεί να μην κουράζεσαι!
Ε: Tέλεια, άρα μπορώ να πάω για ΣΚΙ!
H.Γ: (Εχει γουρλώσει τα μάτια του)
Ε: Έλαααα, πλάκα κάνω!

Για φέτος λοιπόν δεν έχει χιονισμένες πιστούλες, παρά μόνο χιονισμένο σαλέ, παρέα με βιβλία και περιοδικά (οκ, και τα σύνεργα του βουντού για την παρέα μου που θα κάνει σκι - για -μα - για - μα -για-μαααααα)

Πλησιάζουν και οι γιορτούλες... Στολίσατε?? Εγώ κατάφερα επιτέλους να στολίσω το δεντράκι μας, μιας και παρακαλούσα 2 βδομάδες τον καλό μου να το κατεβάσει, επειδή δεν μπορούσα να το σηκώσω! (είμαι σίγουρη πως δεν το κατεβαζε επειδή ξέρει ότι θα πρέπει να έρθει το Πάσχα για να ξεστολίσω!!!) Έγινε όμορφο και με συντροφεύει τα βράδια που κάθομαι στον καναπέ και ακούω μουσικούλα...!

Σας φιλώ όλους - μου λείψατε!!!:))))))
(πάω να τσακίσω κάτι τέλειες δίπλες - τις πιο νόστιμες που έχω φάει ποτέ, ακούς Μανιταράκιιιιιιιιιι???)

Ελλάς το μεγαλείο σου - Άρτος και θεάματα!

Σήμερα το πρωι σηκώθηκα και είχα διάθεση να πάω να δω την παρέλαση στην περιοχή που μένω τα τελευταία δύο χρόνια... Δεν έχει τύχει να δω άλλη φορά την παρέλαση εδώ, διότι πάντα με παίρνει ο ύπνος και ξυπνάω μεσημέρι (εμότικον ντροπής - με κόκκινα μάγουλα!)
Κατάφερα να σηκωθώ και να σούρω τον αγουροξυπνημένο φίλο μου μέχρι την πλατεία - ο οποίος χασμουριόταν συνέχεια και έκανε και στάση στα "Αστεροδολλάρια" για τοστάκι..

Και να ' μαστε στην πλατεία, ευτυχώς η παρέλαση δεν είχε τελειώσει ακόμη.. Το ευτυχώς βέβαια το αναθεωρώ γιατί αυτά που είδα με έκαναν και έφριξα..

Με τι έφριξα?? Μα με την αμφίεση των αγοριών και κυρίως των κοριτσιών του Λυκείου.. Τα αγόρια με σκισμένα τζιν, πουκάμισα απέξω από το παντελόνι και γυαλιά ηλίου, λες και πήγαιναν για καφέ - περπάτημα τύπου βαριέμαι που ζω, άντε θα τελειώσει ποτέ αυτή η διαδρομή και χαχανητά ανευ προηγουμένου...

Οι κοπέλες δε, απογοήτευση για να μην πω ντροπή.. Δεν φαντάζεστε τι είδαν τα ματάκια μου.. Δερμάτινες μίνι (πιο μίνι δεν γίνεται ειλικρινά!!!) φούστες, δεκάποντες peep toe γόβες που δεν μπορούσαν καν να περπατήσουν, πουκάμισα μεσάτα που εβγαινε ΟΛΗ η κοιλιά έξω και όλο το στήθος φυσικά, μακιγιάζ πίστας, κόκκινα κραγιόν και δεν συμμαζεύεται... Από συμπεριφορά δε, απαράδεκτες.. Η μία έστελνε φιλάκια στο γκόμενο που την κοιτούσε περήφανος, η άλλη έπαιρνε πόζες με το σήμα της νίκης σε φίλες της που την έβγαζαν φωτογραφίες, μια άλλη περπατούσε ωσάν τη γαζέλα στα catwalk της μόδας, μια άλλη μασούσε τσίχλα και με το χέρι της έκανε σχέδια, τι να πρωτοθυμηθώ και τι να ξεχάσω...

Ειλικρινά θύμωσα πολύ..Εκεί έχει φτάσει η κατάντια? Καλά οι γονείς δεν βλέπουν τα παιδιά τους πως φεύγουν από το σπίτι ντυμένα να πάνε να κάνουν παρέλαση? Οι καθηγητές δεν τα βλέπουν? Πως επιτρέπουν αυτην την ξεφτίλα!???
Και για να μην παρεξηγηθώ δεν μιλώ για το καθημερινό ντύσιμο των παιδιών, μιλώ αυστηρά και μόνο για την εμφάνιση τους στην παρέλαση!! Διότι αν δεν απατώμαι, με δίδαξαν πως η παρέλαση γίνεται προς τιμή όλων αυτών των ανθρώπων που πολέμισαν για την ΔΙΚΗ μας ελευθερία.. Είναι αυτό το θέαμα τιμή?? Δεν ξέρω, εγώ πάντως απογοητεύτηκα...

Σας πήρα μονότερμα ε? Ενεκα η σύγχηση... Φυσικά μετά έκανα τη βόλτα μου στον ήλιο, όπου απόλαυσα στιγμές άπειρου κάλλους μεταξύ των ανθρώπων οι οποίοι μαλλιοτραβιούνταν για μία θέση στην καφετέρια, στην ταβέρνα, στο εστιατόριο διότι ΠΡΕΠΕΙ να πιουν καφέ και ΠΡΕΠΕΙ να φάνε έξω - μέρα που είναι!!

Να θυμηθώ να μην ξαναθυσιάσω τον ύπνο μου - μέρα που είναι!!!!

Σας φιλώ όλους!