Μαντέψτε πόσα χέρια έχω!!

Kι όμως δεν σας έχω ξεχάσει... Σας διαβάζω καθημερινά και ας μην προλαβαίνω να σχολιάσω... Για να καταλάβετε σε τι πανικό βρίσκομαι, αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στον καναπέ και γράφω αυτή την ανάρτηση - παράλληλα έχω αφήσει στη μέση κάμποσα mail που πρέπει να απαντήσω - μία λίστα με εκκρεμότητες που πρέπει να τσεκαριστεί μέχρι αύριο, και το στήσιμο ενός νέου εντύπου για την έκθεση..! Επίσης μαγειρεύω μοσχαράκι στην κατσαρόλα και πρέπει να του ρίχνω καμιά ματιά (μην μείνει μόνο η κατσαρόλα και αντ ' αυτού φάμε κάρβουνα ala casserole... α, ναι και έχω βάλει και πατάτες στο φούρνο για να το συνοδεύσω!!Μπορείτε λοιπόν να καταλάβετε τι επικρατεί εδώ μέσα!
Μία βδομάδα έμεινε ακόμη για την έκθεση που σας έλεγα και οι ρυθμοί έχουν ανέβει στο κατακόρυφο!! Θα περάσει όμως και μετά...ελβετικές μου Αλπούλες σας έρχομαι... Θα κάνω μόνο σκι - σκι - σκι! Οκ, θα πίνω και ζεστές σοκολατίτσες στα σαλέ και θα τρώω και ωσάν βόδι όλες τις τοπικές νοστιμιές, αφού πρόκειται να μείνω σε ένα απίθανο χωριουδάκι, μακριά από τα συνηθισμένα θέρετρα του σκι...!
Λεπτομέρειες στην επόμενη ανάρτηση!

Χθες πήγα να δω το σκυλάκο μου τον Πλούτο (το όνομα τελικά κατοχυρώθηκε!) Θα τον παραλάβω μετά το ταξίδι μου.. Είναι πολύ γλυκούλης, χουρχουριάρης και μασάει με πολύ επιδεξιότητα τα κορδόνια των παπουτσιών και επίσης ότι του καλοαρέσει στο μάτι! (Να θυμηθώ να εξαφανίσω τυχόν αδέσποτα παπούτσια του φίλου μου γιατί με βλέπω στο δρόμο μαζί με τον Πλούτο!). Ξέχασα να μας πω ότι για το καλωσόρισμα, έφτιαξε και μία ωραιότατη "τουρτίτσα" για να μας δείξει ότι έχει και καλούς τρόπους!!χαχαχα! Οκ, έχει να πέσει πολύ εκπαίδευση!:)
Ιδού λοιπόν φωτογραφία του πιο αξιολάτρευτου κουταβιού που είναι δικό μου - δικό μου - δικό μου!!Μα δεν είναι ένας κούκλος!??? I' m in LOVE!

Ο Πλούτο και η μουσούδα του!

Ανυπομονώ να επιστρέψω στο παλιό πιο χαλαρό μου mode, διότι αλήθεια ο πανικός δεν μου ταιριάζει.. Παρόλα αυτά συνεχίζω να χαμογελώ.. Υπάρχουν πολλά προβλήματα στις μέρες μας, οπότε λίγο ή και πολύ παραπάνω τρέξιμο δεν αξίζει να μας κάνει να χάνουμε το χαμόγελο μας! Αυτό λέω και στις φίλες μου οι οποίες με λένε τρελή, εγώ πάλι με λέω απλά αισιόδοξη!!

(Παύση - Μοσχαράκι check - Πατάτες check! Διότι η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά, Αμ, πως!)


Οκ, επέστρεψα αφού πρώτα σκούπισα τη μοκέτα! Διότι ως γνωστόν είμαι ο Σκουντούφλης ο ίδιος και κατάφερα μεταξύ κουζίνας και σαλονιού να βρεθώ στο πάτωμα!! Εκείνο το ριμαδιασμένο το σκαμπό ο φίλος μου ΠΟΤΕ δεν θα μάθει να το βάζει στη θέση του και να μην το αφήνει μπροστά στην πόρτα!! Έχε χάρη που το έχω αδυναμία... παρόλα αυτά όταν με το καλό μας έρθει ο Πλούτο θα τον βάλω να του μασήσει κανά κορδόνι από τα παπούτσια του - έτσι για να μάθει!

Πολλά φιλάκια σε όλους σας!! Μου λείψατε!! :)

UPDATE!!

Xθες το βράδυ ήρθε ο Πλούτο στο σπίτι μας! Τελικά τον παρέλαβα νωρίτερα για να μπορέσω να του κάνω τα δεύτερα εμβόλια του και για να μάθει το νέο του σπιτικό!! Την εβδομάδα που θα λείψω θα μείνει και πάλι με τη μαμά του..!
Είναι ένας κούκλος, μία απίστευτη μουσούδα και έχω ΞΕΤΡΕΛΑΘΕΙ! Έχουμε πολύ εκπαίδευση μπροστά μας όμως δειχνει να είναι υπάκουος και πρόθυμος!! Αυτή τη στιγμή κοιμάται δίπλα στα πόδια μου, που είναι η αγαπημένη του θέση!
Αχχχχ! Ελπίζω να μην τον κακομάθω, είναι αξιολάτρευτος.. (Πάει το έχασα το μυαλό μου!)

Run, Olga, Run!!!

Aυτό τον καιρό, κάνω ότι λέει και ο τίτλος... Τρέχωωω! Ανελλιπώς! Είναι πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν από άποψη δουλειάς καθότι στις αρχές Μάρτη η εταιρία που εργάζομαι συμμετέχει σε μία έκθεση και πρέπει να συντονίσω όλο το στήσιμο της σχεδόν! Θα τα καταφέρω όμως! Απλά έχω λίγο λιγότερο ελεύθερο χρόνο!

Παρόλα αυτά για άλλη μία φορά κατάφερα να "κλέψω" ένα τριημεράκι και να πάω στην πανέμορφη Νάουσα για να κάνω σκι στα 3-5 Πηγάδια!
Πραγματικά δεν έχω λόγια να περιγράψω την ομορφιά του τοπίου και την απίστευτη ζεστασιά και φιλοξενία των ανθρώπων της Νάουσας!
Η πόλη μικρή, μία γλυκιά γειτονιά, όπου όλοι σου χαμογελούν και σε κάνουν να νιώθεις "σαν στο σπίτι σου"!

Ο ξενώνας που έμενα είναι ότι πιο όμορφο έχω συναντήσει στην Ελλάδα.. Ονομάζεται Παλιά Πόλη και βρίσκεται μέσα στην Νάουσα! Η ζεστασιά και η αρχιτεκτονική του είναι απίθανη! Τα δωμάτια τόσο γλυκά και προσεγμένα, ο χώρος του εστιατορίου παραμυθένιος και το τζάκι με τους καναπέδες μπορούν να σε κρατήσουν εκεί για ώρες πίνοντας κρασάκι και συζητώντας ή διαβάζοντας! Η δε κουζίνα τους ΑΠΙΘΑΝΗ! ΜΑ το πιο σημαντικό από όλα είναι οι άνθρωποι! Η ιδιοκτήτες του ξενώνα, η Λένα και ο Άκης είναι απίστευτοι άνθρωποι, γλυκύτατοι και ζεστοί! Και έχουν και το πιο χαριτωμένο σκυλάκι του κόσμου, ένα κόκερ Σπανιελ, τη Μπόνι, η οποία σε καλωσόρίζει κουνώντας την ουρά της, σε συνοδεύει μέχρι το δωμάτιο και σου κάνει χαρές κάθε φορά που σε βλέπει αν τις δείξεις ότι την αγαπάς! Είναι τόοοοσο ήσυχη και χαδιάρα!

Για το βουνό τι να πω! Απίθανο!! Μας έκανε και καλοκαιρία και ευχαριστηθήκαμε σκι! Το τοπίο χιονισμένο, τα δέντρα και η φύση μαγευτικά! Αυτό που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση είναι τα παιδάκια! Έχω πάει σε όλα τα χιονοδρομικά της Ελλάδας, πρώτη φορά βλέπω ΤΟΟΟΟΣΑ πολλά παιδάκια στο χιονοδρομικό να κάνουν σκι! Και μιλάμε για ηλικίες που ίσα έχουν μάθει να περπατούν! Και όμως ήταν πανω σε πέδιλα! Ένας εκπληκτικός κύριος - λιφτιέρης στον εναέριο αναβατήρα μου εξήγησε πως στη Νάουσα κάθε οικογένεια έχει τουλάχιστον από ένα πρωταθλητή! Είναι παράδοση! Τα παιδάκια εκεί μόλις μάθουν να περπατούν αμέσως ξεκινούν να κάνουν σκι... Έτσι εξηγείται που έβλεπα να με προσπερνούν κάτι 12 χρονα με ταχύτητα του φωτός! Οκ, το πήρα απόφαση.. Αν δεν προπονηθώ, στα Πηγάδια δεν ξαναπάω! Παθαίνεις άνετα κόμπλεξ κατωτερότητας!!Χαχα!!
Τα παιδιά εκεί ζουν στο βουνό και στη φύση!
Ο κύριος αυτός μου είπε χαρακτηριστικά ένα περιστατικό που του έτυχε πριν κάποια χρόνια.. Μια οικογένεια από την Αθήνα, προσφέρθηκε να τον πάρει μαζί της στην επιστροφή από το χιονοδρομικό προς Νάουσα, γιατί δεν είχε αυτοκίνητο εκείνη την ημέρα. Η οικογένεια είχε δύο μικρά παιδάκια.. Στο δρόμο βλέπουν ένα κτήμα με αγριογούρουνα! Και πετάγεται το ένα παιδάκι και λέει στη μαμά του: " Kοίτα μαμά, ένας μεγάλος κουμπαράς!!!" Aπίστευτο και όμως αληθινό!!
Πραγματικά για μία ακόμη φορά νιώθω την ανάγκη να ζήσω στην επαρχία! Η Αθήνα πλέον με χαλάει!! Ελπίζω να τα καταφέρω κάποτε!
Ααααα, δεν σας είπα!! Στα τέλη του Μάρτη, θα έχουμε και παρέα! Έναν γλυκύτατο κοκερούνο!! Έχω χαρεί τόοοοσο πολύ! Μου είχε λείψει να έχω ένα χαδιάρικο σκυλούνι στο σπίτι και επιτέλους αποφασίσαμε να πάρουμε ένα!! Σκεφτόμαστε να τον ονομάσουμε Πλούτο, που είναι πολύ αστείο όνομα και ταιριάζει με τον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα του! Αν έχετε καμιά συμβουλή για την εκπαίδευση του ή για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, όπως επίσης και για την διαμονή του στο διαμέρισμα μας, θα ήταν παραπάνω και από καλοδεχούμενη! Βλέπετε είχα σκυλάκια και στο παρελθόν, αλλά έμενα σε μονοκατοικία!

Μου λείψατε πολύ όλοι, θα περάσω για καλησπέρες από τα μπλογκοσπιτάκια σας!!

Να έχετε μία πολύ γλυκιά και ροζ εβδομάδα!